Ἡ "Ἄρνηση" εἶναι ἡ δύναμη ποὺ κινεῖ πρὸς τὰ μπρὸς τὴ φιλοσοφικὴ μέθοδο τοῦ Ἑγέλου. Τὸ "Ὄν" δὲν νοεῖται χωρὶς τὸ "μὴ Ὄν". Τὸ "μή Ὄν" δημιούργησε τὴν ἀναγκαιότητα πρὸς ὁλοκλήρωση, καὶ δημιουργήθηκε ἡ Σύνθεση.

Διαλεκτική. Αυτή η λέξη εμφανίζεται συχνά στα γραπτά του Κίερκεγκωρ. Αρχικά, προέρχεται από την ελληνική έννοια, που σημαίνει "συνομιλώ με κάποιον", και συνδέεται κυρίως με τη σωκρατική μέθοδο επικοινωνίας, στην οποία ο Σωκράτης προκαλεί τον συνομιλητή του να δει την αλήθεια μέσω ερωτήσεων και απαντήσεων σε συνομιλία. Επομένως, η χρήση της διαλεκτικής από τον Κίερκεγκωρ (διαλεκτική, det dialectisque) διαφέρει από εκείνη του Ἑγέλου (Georg W. Hegel), ο οποίος αντιλαμβάνεται τη διαλεκτική ως τις συνεχείς και αντίθετες κινήσεις στη διαδικασία της παγκόσμιας ιστορίας. Για τον Kierkegaard, εξακολουθεί να υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι αντιτίθεται σε κάτι άλλο, αλλά σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για μια κριτική στάση αμφισβήτησης και κριτικής, κάνοντας μια προσπάθεια να δει όλες τις πιθανές γωνίες σε μια κατάσταση ή ένα πρόβλημα, ειδικά βλέποντας τι μετράει ενάντια στη δική του άποψη. Ο Κίερκεγκωρ χρησιμοποιεί επίσης τη λέξη διαλεκτική για να υπονοήσει αυτό που είναι αμφίβολο, διφορούμενο ή προσφέρει αντίθετες προοπτικές. Όταν ο Κίερκεγκωρ χρησιμοποιεί ποιοτική διαλεκτική, εννοεί δύο αντίθετους τύπους-είδη ή κατηγορίες. Η διαλεκτική μπορεί επίσης να σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να κρατήσει μαζί δύο τουλάχιστον φαινομενικά αντιφατικές σκέψεις, να πιστέψει και τις δύο με μια προσπάθεια θέλησης, όπως όταν ο Αβραάμ πιστεύει, με "φόβο και τρόμο", ότι ο Θεός απαιτεί το θάνατο του Ισαάκ και ότι ο Θεός θα τον αφήσει να κρατήσει τον Ισαάκ.

.

....................................................................................