Ἑρμηνευτικά

Καὶ ἐπειδὴ οἱ ὑπὸ συζήτησιν ὅροι αὐτοὶ ἔχουν θεολογικὸ περιεχόμενο (ἀπὸ τὶς ἑρμηνευτικὲς μεθόδους καὶ πρακτικὲς βγαίνουν τὰ ἀπαραίτητα συμπεράσματα, ποὺ διαφοροποιοῦν πρόσωπα, πράγματα, Σχολὲς κ.λπ.), πρέπει νὰ ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν καὶ οἱ προϋποθέσεις τῆς Χριστιανικῆς Ἑρμηνευτικῆς, ὅπως ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα τὶς διδαχθήκαμε. Μικρό, εἰσαγωγικὸ παράδειγμα:

Ἑρμηνευτική: Δυνατότητα τῆς χριστιανικῆς θεολογίας γιὰ ἐμᾶς σήμερα.

Ἐξήγηση: Ἀναγκαῖες ἱστορικοφιλολογικὲς διαδικασίες, ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν

στὴν ἔννοια τοῦ κειμένου, μέσα στὸ νοῦ τοῦ συγγραφέα του.

Ἑρμηνεία: Προσπάθεια μεταφορᾶς τοῦ ἀρχαίου κειμένου στὴ σημερινή, ριζικὰ διαφορετική, πραγματικότητα, χωρίς οὐσιαστικὴ ἀλλοίωση στὸ νόημά του καὶ μὲ ὅσο τὸ δυνατὸ πλήρη ἀπό μέρους τοῦ σύγχρονου ἀναγνώστη συνειδητοποίηση τοῦ νοήματος τοῦ ἀρχαίου κειμένου καὶ τῶν συνεπειῶν του γι’ αὐτόν. Συνειδητοποίηση (μέσω Κατανόησης (Verstehen) ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους) καὶ καθοδήγησή τους ἀπὸ τὸν θεολόγο νὰ βιώσουν καὶ νὰ "κατανοήσουν" μερικά πράγματα, ποὺ ἀνήκουν στὴ σφαῖρα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἁγία Γραφή δὲν εἶναι ἕνα βιβλίο πρὸς ἐξήγηση, ἀλλὰ τελικῶς καὶ κυρίως ἕνα βιβλίο πρὸς ἑρμηνεία.)

Γενικαὶ ἀρχαὶ ἑρμηνευτικῆς: (Ἀπὸ συζητήσεις μὲ τὸν καθ. κ. Κ. Μπελέζο)