Σῶμα, Ψυχὴ καὶ Πνεῦμα

Σύνθεση τριῶν Στιγμῶν γιὰ μιὰ Τριλογία Ὅρων:

                               Mulighed, Virkelighed og Nødvendighed;

 Tid, Evighed og Øjeblik;

Legeme, Sjæl og Aand.

Ἀπὸ τὶς τρεῖς στιγμὲς, ἐρευνοῦμε τὴν τρίτη: "Legeme, Sjæl og Aand" δηλ. "Σῶμα, Ψυχὴ καὶ Πνεῦμα". Αὐτὴ ἦταν ἡ Ἀνθρωπολογία τοῦ Kierkegaard σύμφωνα μὲ τὸν Johannes Sløk (Die Anthropologie Kierkegaards. Rosenkilde und Bagger, Κopenhagen 1954) καὶ τὸν Gregor Malantschuk.

Τί εἶναι τὸ νὰ ἀμφιβάλλεις;  Johannes Climacus
«Ὁ Johannes ἐξέτασε, ἂν αὐτό, ποὺ ἀποκαλοῦσε συνείδηση, ἦταν αὐτό, ποὺ συνήθως ἀποκαλεῖται ἀντανάκλαση. Ἀπὸ αὐτή τὴν ἄποψη, ἔθεσε τὸν ὁρισμό του ἔτσι: ὁ προβληματισμὸς εἶναι ἡ δυνατότητα τῆς σχέσης, ἡ συνείδηση εἶναι ἡ σχέση, ἡ πρώτη μορφὴ τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἀντίφαση. Σύντομα σημείωσε, παρατήρησε ὅτι, ὡς ἀποτέλεσμα, οἱ κατηγορίες τοῦ προβληματισμοῦ εἶναι πάντα διχοτόμες. Γιὰ παράδειγμα, τὴν ἰδανικὴ ἐντέλεια καὶ τὴν πραγματικότητα, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ποὺ ὰναγνωρίζει, τὸ ἀληθινὸ καὶ τὸ ἐπιθυμητό, τὸ καλό-κἀγαθὸ καὶ τὸ νὰ ἀγαπᾶς – τὸ ὄμορφο (ἀπὸ τὴ μία πλευρά) καὶ (ἀπὸ τὴν ἄλλη) τὸν Θεὸ καὶ τὸν κόσμο, καὶ οὕτω καθεξῆς, αὐτὰ ἀγγίζουν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε μιὰ σχέση καθίσταται δυνατή. Οἱ κατηγορίες τῆς συνείδησης, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, εἶναι τριχοτομικές, ὅπως ὑποδηλώνει ἡ ἴδια ἡ γλῶσσα, γιατὶ ὅταν λέω κάτι, ἔχω ἐπίγνωση αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, ἀναφέρω μία τριάδα. Ἡ συνείδηση εἶναι τὸ μυαλὸ ἤ τὸ πνεῦμα, καὶ τὸ ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι, ὅταν διαιρεῖται κανείς: στὸν κόσμο τοῦ νοῦ ἤ τοῦ πνεύματος, γίνεται πάντα τρεῖς καὶ ποτὲ δύο.»

Hvad er det at tvivle på?
« Johannes overvejede, om det, han kaldte bevidsthed, var det, der normalt kaldes reflektion. I den henseende fik han fastlagt sin definition således: reflektion er muligheden for relationen, bevidsthed er relationen, hvis første form er modsigelse. Han bemærkede snart, at refleksionskategorierne som et resultat altid er dikotome. F.eks. Idealitet og virkelighed, sjæl og krop til at genkende - det sande, til viljen - det gode, at elske - det smukke, Gud og verden, og så videre, disse berører hinanden på en sådan måde, at en relation bliver mulig. Bevidsthedskategorierne er på den anden side trikotom, som sproget i sig selv indikerer, for når jeg siger, jeg er bevidst om dette, nævner jeg en treenighed. Bevidsthed er sind eller ånd, og det bemærkelsesværdige er, at når man i sindets eller åndens verden er delt, bliver det altid tre og aldrig to. » (Johannes Climacus)

What is it to doubt?
Johannes considered whether what he called consciousness was what is usually called reflection. In that respect, he fixed his definition thus: reflection is the possibility of the relation, consciousness is the relation, the first form of which is contradiction. He soon noted that, as a result, the categories of reflection are always dichotomous. For example ideality and reality, soul and body to recognize – the true, to will – the good, to love – the beautiful, God and the world, and so on, these touch each other in such a way a relation becomes possible. The categories of consciousness, on the other hand, are trichotomous, as language itself indicates, for when I say, I am conscious of this, I mention a trinity. Consciousmess is mind or spirit, and the remarkable thing is that when in the world of mind or spirit one is divided, it always becomes three and never two.”

........................................................................

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Σχεδὸν ταυτοχρόνως, στὴν Ἑλλάδα, παρατηροῦμε ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἴδιο διαχωρισμό:
__________________________________________________________________
" Παράδειγμα κακῆς ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς
στὴν μεταεπαναστατικὴ Ἑλλάδα,
τὴν ἴδια, περίπου, περίοδο ποὺ μεγαλουργοῦσε
ὁ Κίερκεγκωρ στὴν Δανία"

"Σῶμα, Ψυχὴ καὶ Πνεῦμα (τὸ Πνεῦμα ὡς τμῆμα (;) τοῦ θεϊκοῦ κατηγορήματος: τῆς θεϊκῆς Παντοδυναμίας), τὸ Τρισύνθετο τοῦ Ἀπ. Μακράκη" (Ὁ Μακράκης πίστευε ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦταν ἡ Παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ.)