Ὁ Σαῖρεν καὶ πάλι στοὺς δρόμους. Μοιράζει φυλλάδια γιὰ τὴν ἀποφασιστικότητα ποὺ ἀπαιτεῖ «ἡ Στιγμή», «Ἡ ριπὴ ὀφθαλμοῦ τοῦ Παρόντος».
1813-2013. Ὁ κόσμος γιορτάζει τὰ Διακόσια Χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Σαῖρεν Ὤμπυ Κίερκεγκωρ.
«ὁ πιὸ βαρετὸς Δανός» (τὸν χαρακτήρησαν)
«στον τόπο όπου το παπούτσι πονάει" (χαρακτήρισε ὁ ἴδιος τὸ περιβάλλον του)
Ὁ Κίερκεγκωρ παρομοιάζεται σὰν «ταλιμπάν», ποὺ γκρεμίζει τοὺς δίδυμους πύργους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Δανίας καὶ στὴ συνέχεια πεθαίνει στὸ Νοσοκομεῖο, καταλήγει ὅπως οἱ μάρτυρες τῆς «ζιχάντ», ποὺ αὐτοκτονοῦν μετὰ τὴν τρομοκρατική τους ἐνέργεια.
Teologisk raseri
Først og fremmest kredser Tudvad om den religiøse inderlighed og ekstremisme, der styrer hans romanfigur. Kierkegaard ender i en form for jihad mod bisperne Mynster og Martensen, som om de var selve den københavnske domkirkes dobbelte tårne og svar på Twin Towers.
Den rasende mand flyver ind i dem under sin kirkekamp, og han dør på Frederiks Hospital som en anden selvmordsbomber. (Peter Tudvad har en sans for teologisk raseri, der præger hans måde at skrive sig ind i Kierkegaard på. Politiken, 28 jul.)
Περιεχόμενα
1. Εἰσαγωγή. Ἑορτασμὸς τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ.....σελ. 4
1α. Ποιὸς ὅμως, ἦταν ὁ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ;.....................................................................σελ. 5
1β. Σχέση «Λογικῆς θρησκείας», «Χριστιανισμοῦ τοῦ Διαφωτισμοῦ» καὶ Ἐκκλησίας.......σελ. 10
2α. Φέτος, ὅλος ὁ κόσμος γιορτάζει τὰ γενέθλια τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ.........................σελ. 12
2β. Δὲν λείπουν καὶ τὰ εὐτράπελα στὸν ἑορτασμὸ αὐτό..................................................σελ. 35
3. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες-Ὀρθόδοξοι ἔχουμε κάποιον λόγο ἐπὶ πλέον νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ τιμοῦμε τὸν
Σαῖρεν Κίερκεγκωρ...........................................................................................................σελ. 70
4. Ποιὰ εἶναι ἡ Χριστολογία τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ;.........................................................σελ. 72
5. Σκέψεις πάνω στὴ γιορτὴ αὐτή. Τὸ πνεῦμα τοῦ «AdvocatusDiavoli» καὶ μικρὲς συζητήσεις μὲ ὁρισμένους ἐκπροσώπους αὐτοῦ τοῦ δικηγόρου...................................................σελ. 78
1.__Ἑορτασμὸς τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ.
Φέτος, γιορτάζονται σ’ ὅλον τὸν κόσμο τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ (1813-1855). Ὁμώνυμοι Σύλλογοι (society’s) ποὺ σκοπὸ ἔχουν τὴν ἔρευνα καὶ τὴν προώθηση τῶν σκέψεων τοῦ Κίερκεγκωρ, πολιτιστικὰ κέντρα, μουσεῖα, καθὼς καὶ πάρα πολλῶν εἰδῶν ἄλλοι πνευματικοὶ φορεῖς καὶ καλλιτέχνες (ἠθοποιοί, μουσικοί, ζωγράφοι κ.ἄ.), ἔχουν φτάσει ἤδη στὸ ὕψιστο σημεῖο, στὸ ἀποκόρυφο τῶν δραστηριοτήτων τους. Οἱ δραστηριότητες δὲ αὐτὲς θὰ συνεχιστοῦν μέχρι τὸ τέλος τοῦ ἔτους, περίπου. Ἀναζητώντας στὸ διαδίκτυο γιὰ περισσότερες πληροφορίες πάνω στὸ θέμα, θὰ παρατηρήσει κανεὶς ὅτι ὑπάρχουν ἰδιαίτερα πολλοὶ σύλλογοι, στ’ ὄνομα τοῦ Κίερκεγκωρ, σ’ ὅλον τὸν κόσμο. Οἱ περισσότεροι ἔχουν σχέση μὲ τμήματα θεολογικῶν σχολῶν διαφόρων Πανεπιστημίων. Ὑπάρχουν ὅμως σύλλογοι καὶ σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο ἐρευνητῶν, ποὺ ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους στὴν μελέτη καὶ προώθηση τῶν σκέψεων τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ. Ὅλοι τους, φυσικά, ἔχουν κοινὸ κέντρο ἀναφορᾶς, ὡς τὴν Μέκκα καὶ τὴν καρδιά, ὅπου, κατὰ κύριο λόγο, χτυπάει τὸ ἐνδιαφέρον ὅλου τοῦ κόσμου γιὰ τὸν ὑπέροχο αὐτὸν θεολόγο, τὴν Κοπεγχάγη. Καὶ πιὸ συγκεκριμένα, ξεκινώντας, ὄχι μόνον τιμητικά, λόγω ἀρχαιότητας (φέτος γιορτάζει καὶ αὐτὸς ὁ σύλλογος τὰ 65 του χρόνια), ἀλλὰ κυρίως λόγῳ τῆς μοναδικῆς καὶ ἀνεπανάληπτης προσφορᾶς του στὸ καμάρι αὐτὸ τῆς Δανίας (ἔχω ἀκούσει πολὺ σοβαρὸ Δανὸ νὰ λέει ὅτι νοιώθει περήφανος ποὺ εἶναι Δανός, κυρίως λόγῳ τοῦ Κίερκεγκωρ), ἔχουν ὡς κοινὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τὸν SørenKierkegaardSelskabet (society) http://www.kierkegaardselskabet.dk.
1α_ Ποιὸς ὅμως ἦταν ὁ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ; Συνήθως τὸν ἀποκαλοῦν «πατέρα τοῦ Ὑπαρξισμοῦ», «ἐμπνευστὴ τῆς Ὑποκειμενικότητας» καὶ πολλὰ ἄλλα.[1] Καὶ τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ συνέβαινε μέχρι τότε, δηλ. οἱ φιλόσοφοι ἔβλεπαν «ἀφ’ ὑψηλοῦ» τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀποφαίνονταν γιὰ ὅ,τι τοὺς ἀφοροῦσε, γενικῶς, ὡς σύνολο, ὁ Κίερκεγκωρ διεῖδε ὅλα ὅσα ἀφοροῦσαν τὸν καθ’ ἕνα ἄνθρωπο, ξεχωριστά, ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς μεμονωμένης του ὕπαρξης, δηλ. ἀπὸ κάτω, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ πρῖσμα τοῦ «ἑνὸς καὶ μόνον», τοῦ «μεμονωμένου», τοῦ «ξεχωριστά ὑπεύθυνου». Καὶ γιὰ νὰ μὴ γίνει παρεξήγηση: ὁ Κίερκεγκωρ εἶναι ὑπέρμαχος, κατ’ ἀρχὴν καὶ κατ’ ἀρχάς, τοῦ ὑποκειμενισμοῦ, προκειμένου νὰ ἀντιπαραταχθεῖ στὸν ὁλοκληρωτισμό, τὴν μαζοποίηση, ἀπὸ τὴν μαζικοποίηση, ποὺ πρότεινε ὡς πολιτικὴ ἰδέα ὁ κομμουνισμός, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀποτελοῦσε καὶ τὸ κυρίαρχο θέμα τῆς ἐποχῆς του. Ὁ Κίερκεγκωρ ἀντιπαρέταξε σ’ αὐτὸ τὸν «καθένα» ἄνθρωπο, ποὺ ἔκανε τὴν ὑπέρβασή του καὶ ποὺ ἀπὸ «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», «δυνάμει» ἁγίου, γινόταν Χριστιανός καὶ παρέμενε Χριστιανός, ἀφοῦ βίωνε τὴν ὕπαρξή του, καὶ ὅλα αὐτὰ συνέπιπτε νὰ τὰ λέει τὴν ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία γινόταν θεοποίηση τῆς μαζικῆς συνείδησης στὸ κομμουνιστικὸ κίνημα. Προκειμένου νὰ ἀντιπαραταχθεῖ στὸν κοινὸ ἐχθρὸ τῶν ἐργατῶν, τὸ κεφάλαιο, ὁ Κομμουνισμὸς κήρυττε τὴν κυριαρχία τῆς συνολικῆς συνείδησης καὶ τὴν ἔκανε σημαία στὸ «Κομμουνιστικὸ Μανιφέστο» (1848), ἐνῷ ὁ Κίερκεγκωρ, τὴν ἴδια χρονιά, ἔγραφε τὴν «Ἐξάσκηση στὸν Χριστιανισμό», μιὰ προσπάθεια νὰ πάψει ὁ Χριστιανισμὸς νὰ καταστρέφεται ἀπὸ τὴν κατεστημένη Χριστιανοσύνη καὶ νὰ καταντάει νὰ ἀποτελεῖ, μὲ τὸ ὄνομα «Χριστιανοσύνη», ἕναν γεωγραφικὸ ὅρο καὶ μόνον. Ἡ προσπάθειά του δὲν ἔγινε ἀμέσως κατανοητή. Προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ παρεξήγηση, ἁπλὴ ἤ ἐσκεμμένη, ὅπως αὐτὴ τοῦ Λούκατς, ἀπὸ τὴν μιὰ μεριά, ποὺ τὸν εἶδε σὰν χειρότερο ἐχθρὸ καὶ ἀπὸ τὸν καπιταλισμό, καὶ τῶν Ναζί ἀπὸ τὴν ἄλλη, ποὺ τὸν ἔνοιωθαν δικό τους καὶ τοποθετοῦσαν τὸ πορτραῖτο του μαζύ μὲ αὐτὸ τοῦ Νίτσε καὶ τοῦ Βάγκνερ στὰ ἐξώφυλλα τῶν περιοδικῶν τῆς νεολαίας τους[2], ὁ «μεμονωμένος» Χριστιανός, «ὁ ἕνας καὶ μόνος», «ὁ καθένας», «ὁ ἀναγνώστης», «ὁ συνοδοιπόρος» τῆς ὁρολογίας τοῦ Κίερκεγκωρ, δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ «ἄτομο», τὴν «ἀτομοκρατία», τὸν «γιάπι».[3]
Ὡς πρὸς τὸ ἑπόμενο βῆμα, στὰ πλαίσια τῆς ἀντιπαράθεσης μεταξὺ Παγκοσμιοποίησης καὶ Οἰκουμενισμοῦ, μεταξὺ Ἀτόμου - Ὑποκειμένου καὶ Προσώπου (ὀρθόδοξης θέσης γιὰ τὸν κάθε ἕνα συνειδητοποιημένο χριστιανό ἤ ἔστω ἠθικὸ ἄνθρωπο), εἶχε ὁ Κίερκεγκωρ τὴ χριστιανική του θέση, ὅταν ἐναντιώνονταν στὴ «μάζα» τοῦ Κομμουνισμοῦ (θὰ ἦταν ἐπίσης ἐναντίον τῶν Yappys, ἐὰν τοὺς γνώριζε). Ἐμπεριστατωμένα καὶ μὲ συγκεντρωμένα στοιχεῖα τὸ βλέπουμε αὐτὸ στὸ ἔργο τοῦ Gregor Malantschuk: Fra Individ til den Enkelte, Problemer omkring Friheden og det Etiske hos Søren Kierkegaard, C. A. Reitzels Boghandel, Copenhagen 1978. Indførelse I Søren Kierkegaards Forfatterskab, C. A. Reitzels. (Ἀπὸ τὸ Ὑποκείμενο ἕως (τὸν) «Ἕνα καὶ μόνο», προβλήματα περὶ τῆς Ἐλευθερίας καὶ μιᾶς Ἠθικῆς στὸν Ζ. Κίερκεγκωρ.)
Μήπως, ἴσως, θὰ πρέπει νὰ «αὐθαιρετήσουμε», νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν κυριολεξία καὶ νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸν Enkelte ὡς «Πρόσωπο»! Διότι, σὺν τοῖς ἄλλοις, τὸ Πρόσωπο σχετίζεται, στὴν Ὀρθοδοξία, ἄμεσα καὶ μὲ τὴν «Προσωπικὴ Ἀλήθεια», ποὺ μὲ τὴ σειρά της μᾶς συνδέει μὲ τὴ θέση τοῦ Κ. ὡς πρὸς αὐτήν.
Πρέπει νὰ τονισθεῖ ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ «Προσώπου» στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει τὸ νόημα τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ προσωπείου. Ἀποτελεῖ δογματικὸ ὅρο καί, μὲ δυὸ λόγια, ἐνέχει, ἐμπεριέχει στὸ νόημά του τὴν ἠθελημένη «σχέση» τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου μὲ τὸν συνάνθρωπό του, καὶ πού, ὡς συνέχεια, ἀποτελοῦν μαζί καὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό, λοιπόν, τὸ νόημα τοῦ προσώπου, δηλ. τοῦ ἀνθρώπου «ἐν σχέσει», δὲν τὸ γνωρίζουν οἱ πιστοὶ ἄλλων Ὁμολογιῶν καὶ δὲν καταλαβαίνουν τὴ συγγένειά του μὲ τὸν Enkelte τοῦ Κίερκεγκωρ. Ὁ καθ. GregorMalantschuk διακρίνει, ἑρμηνεύοντας τὸ πνεῦμα τοῦ Κίερκεγκωρ, τὸ Ἠθικὸ, κατ’ ἀρχάς, μέρος τοῦ Enkelte, τοῦ Προσώπου. Εἶναι τὸ δεύτερο στάδιο, τὸ ἑπόμενο, μετὰ τὸ Αἰσθητικό. Μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀκολουθήσει τὸ τρίτο, τὸ Θρησκευτικό (τὸ Ἐκκλησιολογικὸ θὰ λέγαμε ἐμεῖς). Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἤδη σημαντικότατο διαφοροποιὸ στοιχεῖο. Ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη ἔκφρασή του, ποὺ πιστοποιεῖ τὰ παραπάνω: «DieEvolutiondesIndividuumszueinen „Einzelnen“, durchdenrevolutioniertenSrpungdesGlaubens». Ἡ ἐξέλιξη τοῦ ὑποκειμένου σὲ ἕναν μεμονωμένο, μέσῳ τοῦ ἐπαναστατικοῦ ἅλματος τῆς Πίστεως.
Γιατί, ὅμως, ὁ Κίερκεγκωρ δὲ χρησιμοποίησε τὸν ὅρο "Personα"; Ὑποθέτω ὅτι τὸ ὀρθόδοξο περιεχόμενο τοῦ ὅρου δὲν τὸ γνώριζε, τὸ ὁποῖο μπορεῖ καὶ νὰ τοῦ ἄρεζε. Σίγουρα, ὅμως καὶ πάλι, ὁ ὅρος "Personα", ὡς ὅρος τῆς Ἑγελιανῆς ὁρολογίας καὶ ἐν γένει τῆς Δυτικοευρωπαϊκῆς σκέψης, δὲν ἔκφραζε αὐτὸ ποὺ ὁ ἴδιος ἀπέδιδε στὸν ὅρο, ἤ μᾶλλον στὴν κατηγορία τοῦ "Enkelte".[4]
Κάποιος χαρακτηρίζει τὸν ὅρο denEnkelte ὡς «ἀρχιμήδειο σημεῖο» γιὰ τὴν κατανόηση τῆς θέσης τοῦ Κίερκεγκωρ στὸ θέμα τοῦ Ὑποκειμένου, στὸ ἄρθρο του: KIERKEGAARDANDTHESELF. [5]
Παρεμπιπτόντως: τὴν ταινία "τὸ πρόσωπο" ὁ IngmarBergman (Orosto (Ansiktet, Ansigtet στὰ δανέζικα) - 1958 http://www.YouTube.com/watch?v=B7O6UwUosRc) λέει στὴν αὐτοβιογραφία του ὅτι τὴν ἐμπνεύστηκε ἀπὸ τὴ σκέψη τοῦ SoerenKierkegaard. (Filme "ORosto" deIngmarBergmanqueteveporinspiração (segundoopróprioBergmanemsuaautobiografia) opensamentodeSorenKierkegaard. Kierkegaard Brasil)
Ἐν συνεχείᾳ, ἡ ἔννοια «τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου», τοῦ Enkelte, εἶναι άρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸ Πάθος, τὸ ὁποῖο τὴν διακρίνει ἀπὸ κάθε ἄλλη κατηγορία ὑποκειμένου.
Τὸ Πάθος αὐτὸ βοηθάει τὸν «ἕνα καὶ μόνο» νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ νὰ ξεπεράσει τὴν ἀπελπισία τῆς ἁμαρτίας σ’ αὐτὴν τὴν σκηνή, τὴν ράμπα, ποὺ λέγεται ζωή, μὲ τὸ νὰ παίξει ἕναν ρόλο σ’ αὐτήν, ποὺ δὲν τοῦ ἔχει δοθεῖ (οἱ ἄθεοι ὑπαρξιστὲς μιλοῦν γιὰ μιὰ ζωὴ ἀπὸ τὸ μηδὲν πρὸς τὸ μηδέν, μιλοῦν γιὰ τὴν ἀπελπισία τῆς συνειδητοποίησης τῆς ἐγκατάληψης τοῦ ὄντος σ’ αὐτὸν τὸν πλανήτη «dieGeworfenheitdesDa-Seins»). Ὁ Κίερκεγκωρ λέει ὅτι ἀποζητᾶ: «νὰ μάθω, ὄχι νὰ καταφεύγω ἁπλὰ στὴν «Χάρη», ἀλλὰ νὰ τὴν ἐμπιστεύομαι σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ τὴ χρησιμοποιῶ». Καὶ ἡ Ὀρθόδοξη παράδοση λέει ὅτι κάθε χριστιανός, γιὰ νὰ οἰκειοποιηθεῖ τὴ θεία χάρη, ὀφείλει προηγουμένως νὰ ἀσκηθεῖ διάγοντας αὐθεντικὴ πνευματικὴ ζωή. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἄσκηση εἶναι τὸ μέσο θεραπείας τῆς νοσούσας ἀνθρώπινης φύσης καὶ ἐπιστροφῆς στὴν προπτωτικὴ μακαριότητα.
1β._ Κάνοντας αὐτὴν τὴν ἀνάλυση μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε γιὰ ποιὸ λόγο οἱ ὀπαδοὶ τῆς λογικῆς ἀντίληψης τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς μιᾶς λογικῆς θρησκείας, δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν εὔκολα, σὺν τοῖς ἄλλοις, καὶ τὴν ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι ὅπως τὴν βίωναν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀκολούθησαν τὰ βιώματά τους στὸ βυζάντιο καὶ μετέπειτα στὴν Ἀνατολή. Δημιουργεῖται δηλ., ἀκόμα καὶ μέσα στὸν Χριστιανισμό, μιὰ διαφορά. Ὁ καθ. Γ. Πατρῶνος, παραπλησίως, τὴν ἐκφράζει: «Ἐκκλησία ἤ Θρησκεία». Ὁ Ἄνθρωπος, ὡς ἄτομο, δυσκολεύεται νὰ δεῖ τὸν ἑαυτό του νὰ συνδέεται μὲ τὰ ἄλλα μέλη λογικῶν Χριστιανῶν, παρὰ μόνον στὸ ἀνθρωπιστικὸ ἐπίπεδο, ἔτσι δηλ. ὅπως τὸ εἶδε ὁ Κάντ. Εἶναι ὅμως καὶ αὐτὸ ἕνα σοβαρότατο βῆμα. Ὁ ἠθικὸς ἄνθρωπος. (Ὁ μπακάλης ποὺ δὲν εἶναι τίμιος μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ μὴν χάσει πελάτες.)
Ὁ Κίερκεγκωρ καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ξέφυγε, οὐσιαστικά, ἀπὸ τὸν Λουθηρανισμό, μιλώντας γιὰ μιὰ ἀγωνιζόμενη Ἐκκλησία, Ecclesiapassionis καὶ ὄχι γιὰ μιὰ θριαμβεύουσα, Ecclesiatriumphalis, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔλλειπε ὁ ἡρωισμὸς καὶ εἶχε ἐντελῶς κοσμοποιηθεῖ. Ἀπὸ τὴν μία ἔλεγε ὅτι νεοδιαθηκικὸς χριστιανισμὸς δὲν ὑπάρχει, ἐξ αἰτίας τῆς ἐκκοσμίκευσης τῶν μελῶν του[6] καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη μιλοῦσε γιὰ μιὰ Μυστικὴ Θεολογία. Αὐτὴ ἦταν ἡ πεποίθησή του.
Δυστυχῶς, ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ἑλληνες-Ὀρθόδοξοι, οἱ «ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν»", εἴμαστε ἐμποτισμένοι -«μπολιασμένοι» ἐκ γενετής μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ τῆς Δύσης. Ἀπὸ τὸ «θὰ σὲ κάνω ντά-ντά»[7] ἀνατραφήκαμε μαθαίνοντας νὰ ἀναπνέουμε μὲ τὴν λογικὴ τοῦ Διαφωτισμοῦ. Ἔτσι, κι’ ἐμᾶς μᾶς ξενίζει καὶ ἡ ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας, στὴν βαθύτερη, στὴν Ὀρθόδοξη σημασία της. Ἀλλὰ ξαφνιαζόμαστε καὶ ἀπὸ τοὺς ὅρους τῆς θεολογίας μας, διότι κάτι μέσα μας, ἐνδόμυχα, χωρὶς ἐκ προοιμίου νὰ τὸ ὑποψιαζόμαστε, δείχνει ὅτι κάτι σ’ αὐτοὺς ἀντιφάσκει. Π.χ. ἄλλο οἱ «Ὑποστάσεις» τῆς μιᾶς Οὐσίας, τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἄλλοι οἱ διάφορες Ὑποστάσεις-Ὀντότητες τῆς Ἀριστοτέλειας λογικῆς.
2._α. Φέτος γιορτάζει ὅλος ὁ κόσμος τὰ γενέθλια τοῦ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ.
Στὴν Κίνα: Τὸ Μουσεῖο LuXun μᾶς προσκαλεῖ στὰ ἐγκαίνια τῆς μεγάλης Κιερκεγκωρντιανῆς Ἔκθεσης στὴν Κίνα αὐτὴν τὴν Παρασκευή κ.λπ. Ἡ Ἔκθεση λαμβάνει χώρα στὸ Μουσεῖο LuXun, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένο στὸν συγγραφέα LuXun. Ὁ LuXun ἦταν Kierkegaard-fan, (1881-1936), καὶ προσμετρᾶται ὡς ὁ πρῶτος μοντέρνος συγγραφέας τῆς Κίνας καὶ μελετᾶται διαρκῶς ἀπὸ ἕνα πολὺ μεγάλο κοινό ἐξ αἰτίας τῆς ζωντανῆς γλῶσσας του καὶ τῆς ἐπιλογῆς τῶν θεμάτων του.
Στὴν Βραζιλία, Kierkegaard Brasil, καὶ μάλιστα σὲ διαφορετικὰ πανεπιστήμιά της,
Sociedad Hispánica de Amigos de Kierkegaard,
BIBLIOTECA KIERKEGAARD ARGENTINA
Biblioteca Søren Kierkegaard
www.sorenkierkegaard.com.ar
Biblioteca con libros de Søren Kierkegaard y sobre Søren Kierkegaard. Actividades de la Biblioteca: Seminarios, Jornadas, Conferencias.,
ΣτὴνἸαπωνία, ἔτσικαὶἀλλοιῶς, ἀφοῦἔχουνμιὰτόσομεγάληκαὶπαλιὰπαράδοσηστὴνἔρευνατοῦΚίερκεγκωρ, μὲτὶςδύοἀντιμαχόμενες Society’s, τῆςὈζάκακαὶτοῦΤόκιο, μὲτέσσεριςδιαφορετικὲςἐκδόσειςτῶνἐρευνητικῶν «Ἡμερολογίων» τοῦΚίερκεγκωρ (20 τόμοι),
ΣτὴνΤουρκίαγίνεταισυζήτησηγιὰτὸ (κοσμικο) ὑπαρξιστικὸμέροςτῆςφιλοσοφίαςτοῦΚίερκεγκωρ: «The grandfather of existentialism, Søren Kierkegaard. He used irony, satire and sarcasm to shake his readers out of their complacent attitudes. ΣυνήθιζενὰχρησιμοποιεῖτὴνΕἰρωνία, τὴνΣάτιρακαὶτὸνΣαρκασμὸγιὰνὰταρακουνήσειτοὺςἀναγνῶστεςτουἀπὸτὴνστάσητους, αὐτὴντοῦἐφησυχασμοῦ». Ὅτανὁδημοσιογράφοςτοῦ BBC νομίζειτέτοιαπράγματαγιὰτὴνΕἰρωνίακαὶτὸΧιοῦμορτοῦΚίερκεγκωρ, τότεἡσυζήτησηδὲνθὰμπορεῖνὰπροχωρήσεικαὶτὸτρίτοστάδιο, αὐτὸτῆςΘρησκείας.
Ο παππούς του υπαρξισμού, Søren Kierkegaard.
Philip Dodd and guests on the Slade School artists. Plus Turkey and Kierkegaard,
Slade School καλλιτέχνες, Τουρκία,
Kierkegaard,
SarahDillon
Διάρκεια: 45 λεπτά, Πρώτη εκπομπή: Δευτέρα 10, Ιουνίου 2013
Στὴν Πορτογαλία: portuguêsKierkegaard,
Στὴν Ἀργεντινή: BibliothekaArgentina, BibliotecaSørenKierkegaard, www.sorenkierkegaard.com.ar, BibliotecaconlibrosdeSørenKierkegaardysobreSørenKierkegaard. Actividades de la Biblioteca: Seminarios, Jornadas, Conferencias. Citas favoritas de S.A.Kierkegaard / S.A.K.'s favorite quotes
Brasil
Spain
=============================
Sociedad Hispánica de Amigos de Kierkegaard
Sitio web sobre cultura danesa y toda información relacionada sobre Kierkegaard
===================
INTERNATIONAL PHILOSOPHICAL CONFERENCE IN LJUBLJANA: CONGRESS CENTRE Cankarjev dom
Monday, 17th June
Μέχρι τὴν 28η Ἰουνίου, στὸ Δημαρχεῖο τῆς Λουμπλιάνα, Σλοβενία, ὑπάρχει μεγάλη ἔκθεση, καὶ φίλμ, ἀφιερωμένα στὸν μεγάλο Δανό, τὸν Σαῖρεν Κίερκεγκωρ.
=======
Στὴν Danmark: Γιορτάζεται Παντοῦ, Συνεχῶς καὶ σὲ Διάφορες μορφές. Οἱ Πρεσβεῖες τῆς Δανίας σ’ ὁλόκληρο τὸν κόσμο συνεργάζονται μὲ τοὺς κατὰ τόπους συλλόγους ἐρεύνης τοῦ Κίερκεγκωρ καί, γενικά, τὸ θέμα γιορτάζεται μὲ τὴν ἔννοια Ἐθνικῆς Γιορτῆς γιὰ τὴν Δανία, ἀφοῦ εἶναι τὸ πιὸ ἀγαπημένο της παιδί.
http://www.jonstewart.dk/current%20events.htm www.jonstewart.dk
Θέατρο: KnudogCordelia 4: Over-overciviliceretprimitivitet, www.youtube.com, Kierkegaard.TV : KnudogCordeliaertilterapi, καὶ ὁλόκληρη ἡ σειρά, τὴν ὁποία μπορεῖ κανεὶς νὰ δεῖ στὸ YouTube, ·
Knud og Cordelia 4: Over-overciviliceret primitivitet www.youtube.com
Kierkegaard.TV : Knud og Cordelia er til terapi
ἄλλες ἐκδηλώσεις στὴν Δυτικὴ Γιουτλάνδη, στὴν Ἀνατολική, στὴν πόλη Årchus, http://www.kierkegaard2013.dk/maj/e/53 Δείτε τη μετάφραση Asien/OceanienFyn og ØerneJyllandKøbenhavnMellemøstenNordamerikaSjællandSydamerikaØvrige Europa καὶ ἀλλοῦ,
ἐπίσης: ἀφοῦ ὁ Θεὸς εἶναι παντοῦ, τότε, τὰ πάντα εἶναι θεο-λογία. Ἔτσι, στὴ BisnesScoolγίνεται εἰσήγηση γιὰ τὸν Κίερκεγκωρ. CenteronCapitalismandSociety+ ColumbiaDepartmentofReligionKierkegaardConference (6/7) - http://www.youtube.com/watch?v=yrePIZUlPo0 , http://www.youtube.com/watch?v=wiyw5VE0tuQ Kierkegaard’sB’day 3 (Christinetubesyou).
Tre aftener og en gudstjeneste om Søren Kierkegaard
Τρεις βραδιές και μια υπηρεσία λατρείας για Søren Kierkegaard
Studiekredsen kunne hedde Kierkegaard for dummies. Vi vil, som vi har gjort ved andre studiekredse, udarbejde et kort kompendium, som skal være grundlaget for vores fælles diskussioner om Kierkegaard de første to aftener. Den tredje aften har vi hentet helt anderledes professionel hjælp i form af Joakim Garff, teolog og lektor på Søren Kierkegaards forskningscenter.”Søren Kierkegaard. En biografisk introduktion til den globale dansker.
...Men også et Kompendium er klar til afhentning i Kirke Hyllinge præstegård fra torsdag den 1. november
Oplæg om Søren Kierkegaard og fælles diskussion og gennemgang af det udleverede kompendium.
Tid: Tirsdag den 6. november og tirsdag den 13. november kl. 19.30 – 22.00, Aften med Joakim Garff, Tid: Onsdag den 21. november kl. 19.30-22.00, Søren Kierkegaard – gudstjeneste, Tid: Fredag den 23. november kl. 19.30.
==============================================
Nu er Søren Kierkegaard også for begyndere
Ὑπῆρξε καὶ κάτι τέτοιο, φαινόμενο μὴ ὑγειοῦς φαντασίας!
===============================================
KRONIKEN 17. MAJ. 2013
Kierkegaard som ikon og som menneske
”Dette har været mit forehavende. Et slags kriminologisk forsøg på at finde frem til mulige fremtrædelser af en filosof, der blev født på Nytorv for 200 år siden.”
Hvad ville Kierkegaard sige om debatten i Politiken, hvis han endnu levede.....
Netop nu kommer det næste problem ind: nemlig fortolkningen i forhold til ligheden: Hvem er jeg at tro, at jeg kan fortolke den store filosof Kierkegaards Ansigt? Det er et grænseoverskridende og måske respektløst forehavende, men muligheden foreligger at betragte en lille tegning over halvandet år og gentage: øjnene, næsen, munden, ørerne, til de bliver som betydningsdele.
Men jeg ønsker ikke, at ansigtets dele skal 'udtrykke': at munden skulle være smilende ét sted, sammenbidt et andet, eller øjnene sørgmodige, eller blikket hårdt eller romantisk.
Søren Kierkegaards Ansigt skal bestemmes af lyset, der falder på det, og af de associationer, en bestemt belysning kan give.
Jeg vil prøve ikke at fortolke, men at fremsætte Kierkegaards ansigtsdele på en manifest måde.
Den franske essayist Roland Barthes taler om »det tomme tegn« i en lille bog om Japan 'L’Empire des Signes' (oversat: I tegnets vold). Det tomme tegn er – for eksempel i japansk æstetik – det sminkede hvide asiatiske ansigt:
Det må ikke bære en betydning, det må ikke vise et eksplicit følelsesudtryk i modsætning til den vestlige æstetiks foto af et menneske, der afspejler et individ, den enkelte, dets karakter, følelser osv., samlet i en personlighed.
======================================
Søren Kierkegaard is linked to Bob Dylan (ΜιὰπροσπάθειασυσχέτισηςτοῦθεολόγουΚίερκεγκωρμὲτὸνμουσικὸΝτύλαν, τὸνὁποῖοδιέκρινεὁαὐθόρμητοςπροβληματισμόςτουστὴνἴδιακατεύθυνσηκαὶμὲτὸνΣαῖρεν, ἀλλὰκαὶμὲτὸνκάθε Einzelne. Ὁκαθένας, βέβαια, ἀπὸτὴνσκοπιάτου. Δὲνἐξαιροῦνταιοὔτεὁσυντάκτηςτῆςπροσπάθειαςτοῦσυσχετισμοῦἀλλὰοὔτεκαὶὁὑποφαινόμενοςσχολιαστής, ποὺνομίζειὅτιὁσυντάκτηςἔχειπροκατειλημμένεςσκέψεις).
Jamie LORENTZEN: "A Kierkebobfest Primer"
It’s what poets like Dylan and Kierkegaard do.
[Reporter:]Do you sing protest songs?
[Dylan:] “No.”
[Reporter:] What do you sing?
[Dylan:] “I sing love songs.”
“...It seems like the only time Søren Kierkegaard is linked to Bob Dylan is when Fear & Trembling is referenced to what God and Abraham said to each other in Dylan’s “Highway 61 Revisited.” But there’s more to tell about how the Danemay inform the American poet - musician’s lyrics. This seminar addresse show hearing Dylan’s songs with constant reference to Kierkegaard may illuminate a deeper understanding of and appreciation for both writers.
Dylan isn’t known as having spent much if any time reading Kierkegaard. Like some haunting acoustical illusion, however, many of his sentiments harmonize with Kierkegaard’s, and the two poet-philosophers may be heard in stereo as compatible lyricists, ethicists, critics of personal-social-cultural deceptions and self-deceptions, and penitent religious voices.”
Ατελείωτη κενότητα: Ὁ Dylanκαι ἡ απόγνωση
«...or like how Queequeg’s coffin burstsforth for air from oceanic depths to serve as Ishmael’s life-buoy and salvation at the end of Moby-Dick. There are, in other words, abysses that, like the universe in Dylan’s “Cold Irons Bounds,” has the look and feel and actuality of one massive black hole capable of swallowing whole both the whole of existence and the hole that is a human’s abject and eyes-tight-shut despair.»
«...or like how Queequeg’s coffin burstsforth for air from oceanic depths to serve as Ishmael’s life-buoy and salvation at the end of Moby-Dick. There are, in other words, abysses that, like the universe in Dylan’s “Cold Irons Bounds,” has the look and feel and actuality of one massive black hole capable of swallowing whole both the whole of existence and the hole that is a human’s abject and eyes-tight-shut despair. ... rse-as-meaningful gesture) may be the fulcrum of their shared genius. What Dylan thus essentially understands about the nature of human beings is what Kierkegaard essentially understood. And what Kierkegaard understood, according to Hong, was “human beings in their possibilities of depths and heights. In the face of humankind’s common disease, despair, he would agree with Pascal that ‘the greatness of man is great in that he knows himself to be miserable. A tree does not know itself to be miserable. It is then being miserable to know oneself to be miserable; but it is also being great to know that one is miserable.’ [Such] despair…is a negative mark of being a creature of possibility, intended to become genuinely human.” [8]
Bob Dylan’s Works of Love
Kierkegaard writes: “In heaven no work can be pleasing unless it is a work of love: sincere in self-renunciation, a need for love itself, and for that very reason without any claim of meritoriousness!” [9]
============================
Deutschland:
-Prof. Dr. Matthias Bauer, Markus Pohlmeyer - Universität Flensburg,
-Exhibition in Berlin:
Kierkegaard – Entweder / Oder 200 years of Søren Kierkegaard through the mirror of contemporary art
– © Tal R, Clown, 2008, Courtesy: Paradis, Foto: Léa Nielsen
"Entweder / Oder" (Either /Or) is a major international group exhibition on the occasion of Søren Kierkegaard’s (1813 – 1855) bicentenary. The ideas of the Danish philosopher and theologian will be reflected through the prism of contemporary art at Haus am Waldsee in the summer of 2013. The exhibition explicitly refers to the seminal work "Either/Or," which the thirty-year-old Kierkegaard wrote between 1841 and 1843 in Berlin. The show is curated by the Danish art historian and Berlin resident Solvej Helweg Ovesen.
To Event Calendar Haus am Waldsee from 06/22/2013 to 09/22/2013
29 June Saturday
Kierkegaard and the Berlin Philosphy
Danish-German conference in Berlin
- Time: 09:00 am - 01:00 pm, Place of event: Humboldt-Universität zu Berlin
The conference wil discuss the early Kierkegaard in relation to the philosophical ideas in Berlin during his time. For example F.W.J. Schellings and G.W.F. Hegel - the latters system, which Kierkegaard both critizies and are inspired by. Lectures by both Danish and German researchers.
The conference is held by and in collaboration with Humboldt Universität.
- Dates of event: June 28 - June 29
- Address: Späthstr. 80/81 12437 Berlin, Germany. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
- Website: www.hu-berlin.de
==========================================
USA:
The Hong Kierkegaard Library, St. Olaf will celebrate two centuries of Kierkegaard in scholarly style, wp.stolaf.edu,
Ἀραβικὲςχῶρες:
Kierkegaard gør sig også godt på arabisk. Flot ser det ud, men hvad står der?
للأسف،منبينجميعالأعداء،تكونالعادةهيأكثرهممكرا.
Πέρα ἀπὸ τὴν σημασία τοῦ περιεχομένου της («Δυστυχώς, όλων των εχθρών, η συνήθεια είναι η πιο λεπτή» - ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Google- ) ἡ φράση ἔχει καὶ ἕναν ἄλλο, Κιερκεγκωρντιανὸ συμβολισμό. «Ἡ ζωὴ κατανοεῖται στὸ τέλος, ἀλλὰ βιώνεται μπροστά». Ἡ ἀραβικὴ γραφὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὸ τέλος...
Ὁ Uffe Paulsen σχολίασε λέγοντας ὅτι ἡ ζωὴ γράφεται πρὸς τὰ πίσω (ἀπὸ τὸ τέλος πρὸς τὴν ἀρχή, στὴν ἀραβικὴ γλῶσσα, ἐννοεῖ), ἀλλὰ πρέπει νὰ τὴ ζήσει κανεὶς πρὸς τὰ ἐμπρός. (Εἶναι ἕνα παιχνίδισμα μὲ τὴ γνωστὴ ρήση τοῦ Κίερκεγκωρ καὶ τῆς ἰδιομορφίας τῆς ἀραβικῆς γραφῆς.) “Livetskrivesbaglæns, menmå levesforlæns.”
==============================================
Ἑλλάδα:
«ΤὸΒυζαντινὸκαὶΧριστιανικὸΜουσεῖοκαὶἡΠρεσβείατῆςΔανίαςσᾶςπροσκαλοῦνστὰἐγκαίνιατῆςἔκθεσης «ΠεράσματαὙπόστασης» τῆςΚαλλιόπηςΛεμοῦ, τὴΔευτέρα 13 Μαΐου 2013 καὶὥρα 20.00΄. ΤὰἐγκαίνιατῆςἔκθεσηςθὰτελέσειἡΑ.Ε. ἡΠρέσβηςτῆςΔανίαςκ. Mette Knudsen. Διάρκεια ἔκθεσης 13 Μαΐου - 8 Σεπτεμβρίου 2013.
Βυζαντινὸ καὶ Χριστιανικὸ Μουσεῖο: Βασιλίσσης Σοφίας 22.»
Διάκριση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ κρατικὸ σύστημα διακυβέρνησης δὲν σημαίνει ἄρνηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τυπικοῦ!
2._β. Δὲν λείπουν καὶ τὰ εὐτράπελα στὴν ἱστορία αὐτή.
Ὡς συνήθως ξεκινοῦν ἀπὸ μιὰ ὑπερβολὴ καὶ καταντοῦν ἀστεία.
1.SørenKierkegaardislinkedtoBobDylan, JamieLORENTZEN: "AKierkebobfestPrimer".
2. “TheNewYorker” magazine, http://www.newyorker.com/, ἀναφερόμενος στὸν Κίερκεγκωρ κάνει μιὰ ἀναφορὰ καὶ στὸν Μεγάλο Γκάτσμπυ (The Great Gatsby χορεύει μὲ τὸν Kierkegaard. Λάμπες Βελουτέ και κόκκινο κρασί αποτελούν τη βάση τοῦ ἅλματος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Γεθσημανῆς στὰ φιλοσοφικὰ σαλόνια τοῦ θυελλώδη 20οῦ αἰώνα, ̶ ώστε πιάσε χάντρα αλυσίδα, ποὺ λένε, και χρησιμοποιήστε το βράδυ στην Vesterbro, στὴνΚοπεγχάγη). Καὶ δὲν εἶναι αὐτὸ κάτι τὸ πρωτάκουστο. Ἀντίθετα, εἶναι κάτι τὸ πολὺ χαρακτηριστικό. Σχεδὸν ὅλοι, ὅσοι ἀσχολήθηκαν μὲ τὸν Κίερκεγκωρ πῆραν ἀπὸ αὐτὸν ὅ,τι ἤθελαν («πεσούσης τῆς δρυὸς πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται») καὶ τὸ ἀναμετέδωσαν. Ἔτσι ὁ κόσμος ἔχει μιὰ ἐσφαλμένη ἐντύπωση γιὰ τὸν μεγάλο Θεολόγο. Δὲν πρόκειται μόνον γιὰ τοὺς φιλοσόφους (Heidegger, Sartre), ποὺ τράβηξαν τὸν δρόμο ποὺ εἶχαν ἤδη χαράξει, ἀλλὰ καὶ τοὺς πολυπληθεῖς βιογράφους του (ἐκτὸς ἀπὸ δύο παλιοὺς), ὅλοι τους, προκειμένου νὰ κερδίσουν τὸ κοινό τους, τοὺς ἔδωσαν ἀπὸ τὸν Κίερκεγκωρ ὅ,τι αὐτοὶ θὰ ἤθελαν.
Μοιάζει μὲ ἕνα δίσκο βινυλίου, ποὺ εἶχε τὸν τίτλο: «FrankSinatra, MartiniandMemories». Ἐδῶ ἔχουμε τὸν «Μεγάλος Γκάτσμπυ, κόκκινο κρασί, βελούδινα πορτατίφ καὶ Κίερκεγκωρ (ἀντὶ γιὰ ἀναμνήσεις)»,
The Great Gatsby tager en svingom med Kierkegaard. Velourlamper og rødvin danner baggrund for Gethsemane Kirkes filosofiske saloner som i The Roaring 20'ies ̶ så grib perlekæden og brug aftenen på Vesterbro. http://www.kierkegaard2013.dk/maj/e/53 , Δείτε τη μετάφραση , Asien/OceanienFyn og ØerneJyllandKøbenhavnMellemøstenNordamerikaSjællandSydamerikaØvrige Europa .
Στὴνσυνέχειαἔχουμε: Philosophical Food Crumbs The Kierkegaard Cookbook . (ΦιλοσοφικάΨίχουλαΤροφίμων (τροφίμωναὐτὴντὴνφορά) στοCookbookKierkegaard)
Philosophical Food Crumbs The Kierkegaard Cookbook
Philosophical Food Crumbs~A Kierkegaard Cookbook is a fun and alternative way into the works of Kierkegaard. Through food history (historic and modern recipes), quotes, and anecdotes, it tells a small piece of the story of the man, the times, the thoughts and the culture that shaped Kierkegaard as a...
http://www.saxo.com/dk/philosophical-food-crumbs-a-kierkegaard-cookbook_pdf_9788740427585
http://thekierkegaardcookbook.com/
http://thekierkegaardcookbook.com/
http://www.saxo.com/dk/philosophical-foo...
Philosophical Food Crumbs - A Kierkegaard Cookbook - Køb bogen hos SAXO.com www.saxo.com Køb 'Philosophical Food Crumbs - A Kierkegaard Cookbook' nu. Philosophical Food http://www.facebook.com/photo.php?fbid=587895327927275&set=a.581096668607141.1073741828.568584503191691&type=1&relevant_count=1&ref=nf
ἩἰδέαγιὰἕναβιβλίομὲσυνταγὲςτοῦΚίερκεγκωρφαίνεταιὅτιδὲνἦτανπρωτότυπη. Ὑπῆρχεἀπὸτὸ 1987 καὶἐπινοήθηκε, χιουμοριστικά, γιὰτὸν Jean Paul Sartr, ὅπωςθὰδοῦμεπαρακάτω.
3. KimKierkegaardashian @KimKierkegaard8 Jun
KimKierkegaardashian (KimKierkegaard) on Twitter
«Are passions, then, the pagans of the soul? Is reason alone baptized?» The sexy secretary look lets you have both. Τὸ γνωστὸ μανεκὲν μὲ τοὺς περισσότερους follower’s ἀπ’ ὅσουςκατοίκους ἔχει ἡ Ὁλλανδία (γύρωστὰ 17 ἑκατομύρια), ἔχει ἀνησυχίες ποὺ ἀντίστοιχες βλέπουμε καὶ στὰ «Διαψάλματα» τοῦΚίερκεγκωρ. (Dr. Eduard Young "Νight Troughts", IV, 629: "Are passions then, the pagans of the soul? Ιs Reason alone baptized?" «Βαπτίστηκε λοιπὸν ἡ Λογικὴ μόνη της, εἶναι εἰδωλολάτρες τὰ πάθη;» (Dr. Eduard Young, μεταφρασμένασὲπρόζαἀπὸτὸν J.A. Ebert", 1767-72 [Ἀριθ. Καταλόγ. 1911, Τόμ. Ι, Σελ. 95]. (Σχόλιοτοῦ Niels Thulstrup).)
KimKierkegaardashian
@KimKierkegaard
Η φιλοσοφία του Søren Kierkegaard πουρέ με τα tweets και τις παρατηρήσεις της Kim Kardashian.
-Kierkegaard is conveyed through humour in the webcomic Jesus and Mo. (Mohamed) The two religious world leaders Jesus and Mo discuss whether Kierkegaard is better than Wittgenstein – in a bar.
==========================================
4. ὉΓούντυἌλλεν
Παράλληλα, τὸ βορειοαμερικανικὸ «πνεῦμα», ὅταν αἰσθάνεται ὅτι πρέπει νὰ δείξει τὸ «σοφιστικὲ» ὕφοςτου, μιλάει, μέσω τοῦ Γούντυ Ἀλλεν, γιὰ τὴν ὑπαρξιστικὴ φιλοσοφία τοῦ Κίερκεγκωρ σὰν κάτι τὸ ἐξωπραγματικό, κάτι σαν ἀφηρημένη τέχνη
Kierkegaard2013
Woody Allen tager pis på populæreksistentialisme og akademikere på dating.
Og i interview om et par af de samme emner..: [10]
http://www.youtube.com/watch?v=2MsuqvLIttk
Play It Again, Sam - Dating 2
www.youtube.com
Funny clip from Woody Allen's movie
===========================================
Søren K.’s Two-Hundredth Birthday
Posted by Judith Thurman
ἤ
Hvor ville Woody Allen have været uden Kierkegaard? The New Yorker har være i København:
http://www.newyorker.com/online/blogs/books/2013/05/soren-kierkegaard-turns-two-hundred.html
Ποῦ ἤ πῶς θὰ ἦταν ὁ Woody Allen χωρίς Κίρκεγκωρ; Ὁ New Yorker ἦταν στην Κοπεγχάγη:
http://www.newyorker.com/online/blogs/Books/2013/05/Soren-Kierkegaard-Turns-Two-Hundred.html (Μεταφράστηκε από: Bing)
William James liked to quote Søren Kierkegaard’s famous assertion that “we live forward, but we understand backwards.” Kierkegaard, the great Danish philosopher of subjectivity, would have been two hundred years old on May 5th, and, looking back, we can see that ironic, angst-ridden modern literature begins with him. Strindberg, Ibsen, Nietzsche, Kafka, Borges, Camus, Sartre, and Wittgenstein are among his heirs—and without him, where would Woody Allen be?
Kierkegaard did most of his seminal writing under assumed names: Victor Eremita (“Either/Or”); Johannes de Silentio (“Fear and Trembling”); Anti-Climacus (“The Sickness Unto Death”); Hilarious Bookbinder (“Stages on Life’s Way”); Vigilius Haufniensis (“The Concept of Anxiety”). The point of these impostures, he explained, when he finally acknowledged them, was to disavow, or—to use a postmodern notion that he pioneered—to “destabilize” his authority as a narrator. “Revelation is marked by mystery,” he wrote, “eternal happiness by suffering, the certitude of faith by uncertainty, easiness by difficulty, truth by absurdity.” It was not for him to dictate the meaning of a text (Kierkegaard’s meanings are contradictory), but for his readers to exercise their autonomy in apprehending it.
The name “Kierkegaard” means “graveyard,” and “Søren” is an affectionate Danish moniker for the Devil. Søren’s father, Michael, was a former shepherd from Jutland who became, improbably, one of the richest merchants in Denmark. He had cursed God as a young man, and he later became guiltily religious. His pietism and depression (“tungsind,” Kierkegaard called it, heaviness of spirit) had a Jupiterian gravity that his son struggled all his life to escape. In his attacks on the Danish Church, and his heretical writings as theologian, Kierkegaard called for the individual to reject Christian dogma, and to embrace God with a “leap of faith.”
The patriarch’s shadow falls darkly on his son’s work (the story of Abraham and Isaac is central to it), but Kierkegaard’s mother, Ane, is never mentioned. She had been the family housemaid before Michael married her. They had seven children (Søren was the youngest) and lost five of them. Søren’s surviving sibling, an older brother, became a bishop. His own existence as a dandy and an esthete (though also as a self-publisher) was financed, grudgingly, by his father. By the time of his death, at forty-two, in 1855, of mysterious causes, Kierkegaard had, in both senses, exhausted his patrimony.
* * *
Kierkegaard’s bicentennial is being celebrated with a show of his manuscripts at the Royal Library, in Copenhagen, that runs until September, and with readings, conferences, online forums, and a contemporary radio drama, “The Kierkegaard Syndrome,” about an anguished Web designer. But there has been nothing like the multi-million-dollar extravaganza that the Danes staged eight years ago, when Hans Christian Andersen turned two hundred and Tina Turner was flown in to jazz up the festivities. Instead of a rock diva, Paul Holdengräber, a host of literary conversations at the New York Public Library, was imported to moderate a panel on Kierkegaard with the American novelist Siri Hustvedt; the French philosopher Pascal Bruckner; and René Redzepi, the celebrity chef of Noma, the only native.
Hans Christian Andersen, of course, has always been a global crowd-pleaser, who, as the Danes like to say, writes about “the galoshes of happiness,” while Kierkegaard, who writes about “the place where the shoe hurts,” is famously, if not perversely, difficult. Part of his allure for what a friend calls “all those smart-ass, hyper-intellectuals in Paris and Brooklyn” may be that he makes the average reader feel stupid. But even Wittgenstein could say, with awe, “He is too deep for me.” When I was learning Danish, I tried to read him in the original, but he is one of those rare stylists whose thought and diction are so unpredictable and rife with paradox that you can never guess a word that you don’t know from its context. “People understand me so little that they do not even understand when I complain of being misunderstood,” Kierkegaard wrote in his journal. This predicament was satirized, with apt impiety, by Politiken, the leading Danish newspaper, which, on May 4th, published a sort of “Kierkegaard for Dummies” in cartoon form. A “Parental Advisory” warned readers about “explicit content,” and not only because the cartoons were raunchy (one of the characters, a buxom female television presenter, trades oral sex for commentary from a Kierkegaard expert who looks like a monkey), but because “correct reading of this section can lead to irreversible enlightenment.”
If your soul has bunions, however, reading Kierkegaard may inflame them: he invented self-doubt in its modern form. “Either/Or,” for example, ought really to be subtitled “Neither.” Kierkegaard, who has often been called the father of existentialism, champions the examined life, and the conscious choice that informs it—yet he mocks choice as futile. “I see it all perfectly,” he wrote. “There are two possible situations—one can either do this or that. My honest opinion and my friendly advice is this: do it or do not do it—you will regret both.” (The advice was proffered, originally, to anyone contemplating marriage. In the cartoon supplement, a duck holds forth on the either/or of putting croutons in your salad.)
* * *
Before my recent visit to Copenhagen, I was last at the Royal Library in the mid-nineteen-seventies, when I spent two summers doing research for a biography of Karen Blixen. (Blixen, i.e., Isak Dinesen, probably comes third on the list of Danish writers best known to den store verden—“the great world”—as the Danes call the real estate beyond their borders. The dialectic that Kierkegaard elaborates in “Either/Or”—a conflict between the “ethical” and the “sensuous-esthetic”; the instinctual and the moral life; the artist and the bourgeois—had shaped the Scandinavian culture in which she came of age.) The grand old reading room hasn’t changed, except for the ubiquity of laptops—I worked on index cards, with a pencil, as ink wasn’t allowed. The Kierkegaard show, however, occupies a basement gallery in the 1999 extension to the 1906 edifice, which is known as the “Black Diamond.” (It is a sharply angled, trapezoidal excrescence of smoky glass and marble that overlooks the water.)
Vitrines that reverently display yellowed manuscripts covered with minuscule handwriting and doodles do not, generally, make for an exciting show, but Cristina Black, who designed the installation, and its curator, Bruno Svindborg, have created a dynamic, eerie spatial narrative that reminded me (sort of) of “Sleep No More.” You descend into a long hall, claustrophobically narrow and deep. This corridor is lined with thirteen mysterious doorways, each about twelve feet high. The hand-hewn pine doors are outlined by neon-orange molding. Each leads to a darkened chamber with a surreal feature or special effect—a mirrored floor; crumpled papers strewn about; a giant empty chair; electronic plopping sounds; random bric-a-brac (a toy revolver, a light bulb, rubber spiders, a Rubik’s Cube) dangling from the ceiling—that pertains to a period or to a theme. In the room dedicated to Kierkegaard’s tormented romance with the teen-age Regine Olsen (his behavior as an “out and out scoundrel,” as he put it, forced her to break their engagement, and she married someone else, but they continued to love each other), the illumination comes from a blue window. But are you inside or outside? That is one of Kierkegaard’s essential questions—about the individual in relation to society; the mind in relation to its productions, and the nature of self.
Kierkegaard was a sublime tease, like his alter ego Johannes, the narrator of “The Seducer’s Diary.” It is said that he did ultimately confide the meaning of life to a scrap of paper, but that scrap has never been found. Or perhaps it is sitting in a vitrine behind the last door in the corridor at the Library. You try the handle to no avail, then you notice the plaque: “Ingen Adgang” (“no entry”).
Illustration by David Hughes.
- ·Αναρτήθηκε από Judith Thurman
- ·
Στὸν William James άρεσε να παραθέτει τὸ διάσημο ισχυρισμό τοῦ Søren Kierkegaard, ότι «ζούμε προς τα εμπρός, αλλά κατανοούμε προς τα πίσω." Κίρκεγκωρ, ο μεγάλος Δανός φιλόσοφος της υποκειμενικότητας, θα ήταν διακοσίων ετών στις 5 Μαΐου, και, κοιτώντας πίσω, μπορούμε να δούμε ότι ειρωνικό, άγχος που μαστίζονται σύγχρονη λογοτεχνία αρχίζει με αυτόν. Στρίντμπεργκ, Ίψεν, ο Νίτσε, ο Κάφκα, Μπόρχες, Camus, Sartre και Wittgenstein είναι μεταξύ τους κληρονόμους και χωρίς αυτόν, όπου θα Woody Allen είναι;
- ·
Κίρκεγκωρ έκανε τα περισσότερα από δημιουργική γραφή του με τα υποτιθέμενα ονόματα: Victor Eremita («είτε / ή»)? Johannes de Silentio («Φόβος και Τρόμος")? Anti-Κλίμακος ("Η Ασθένεια εις θάνατον»)? Hilarious Bookbinder («στάδια Τρόπος Ζωής ")? Vigilius Haufniensis (« Η έννοια του άγχους »). Το σημείο αυτών των impostures, εξήγησε, όταν αναγνώρισε τελικά τους, ήταν να αποκηρύξει, ή για να χρησιμοποιήσουμε μια μεταμοντέρνα αντίληψη ότι ο πρωτοπόρος-να "αποσταθεροποιήσει" την εξουσία του ως αφηγητή. "Αποκάλυψη χαρακτηρίζεται από το μυστήριο», έγραψε, «αιώνια ευτυχία από τον πόνο, τη βεβαιότητα της πίστης από την αβεβαιότητα, την ευκολία με την δυσκολία, την αλήθεια από τον παραλογισμό.« Δεν ήταν γι 'αυτόν να υπαγορεύσει το νόημα ενός κειμένου (σημασίες του Κίρκεγκωρ είναι αντιφατικές ), αλλά και για τους αναγνώστες του να ασκούν την αυτονομία τους στη σύλληψη του.
Το όνομα «Κίρκεγκωρ» σημαίνει «νεκροταφείο» και «Søren" είναι ένα στοργικό Δανίας παρατσούκλι για τον Διάβολο. Ο πατέρας Søren, Michael, ήταν ένας πρώην βοσκός από Jutland που έγινε, improbably, ένας από τους πλουσιότερους εμπόρους στη Δανία. Είχε καταράστηκε τον Θεό ως ένας νεαρός άνδρας, και αργότερα έγινε ένοχα θρησκευτικών. Θρησκοληψίας και την κατάθλιψη του ("tungsind," Kierkegaard κάλεσε, ένταση του πνεύματος), είχε μια Jupiterian σοβαρότητα ότι ο γιος του πάλεψε όλη του τη ζωή για να ξεφύγουν. Στις επιθέσεις του στη δανική εκκλησία και αιρετικές γραπτά του ως θεολόγος, ο Κίρκεγκωρ ζητούσε το άτομο να απορρίψει χριστιανικό δόγμα, και να αγκαλιάσει τον Θεό με ένα «άλμα πίστης».
***
Bicentennial Κίρκεγκωρ γιορτάζεται με μια επίδειξη των χειρογράφων του στη Βασιλική Βιβλιοθήκη, στην Κοπεγχάγη, που τρέχει μέχρι τον Σεπτέμβριο, και με αναγνώσεις, συνέδρια, σε απευθείας σύνδεση φόρουμ, και ένα σύγχρονο ραδιοφωνικό δράμα, «Το Σύνδρομο της Kierkegaard," για μια αγωνιώδη σχεδιαστής Web . Αλλά δεν υπήρξε τίποτα σαν το πολλών εκατομμυρίων δολαρίων υπερβολή ότι οι Δανοί οργάνωσαν πριν από οκτώ χρόνια, όταν ο Hans Christian Andersen γύρισε διακόσια Tina Turner είχε πετάξει για να τζαζ μέχρι τις γιορτές. Αντί ενός βράχου ντίβα, Paul Holdengräber, μια σειρά από λογοτεχνικά συνομιλίες στο New York Public Library, εισήχθη για να συντονίσει μια ομάδα για Κίρκεγκωρ με την αμερικανική μυθιστοριογράφος Siri Hustvedt? Ο Γάλλος φιλόσοφος Pascal Bruckner? Και René Redzepi, ο σεφ διασημότητα Noma, η μόνη μητρική.
Andersen, φυσικά, ήταν πάντα ένα παγκόσμιο πλήθος-ευχάριστα, οι οποίοι, όπως οι Δανοί ήθελα να πω, γράφει για «τις γαλότσες της ευτυχίας», ενώ Kierkegaard, ο οποίος γράφει για «τον τόπο όπου το παπούτσι πονάει," είναι γνωστό, αν δεν είναι διεστραμμένα, είναι δύσκολο. Μέρος της γοητείας του, για ό, τι ένας φίλος αποκαλεί «όλους εκείνους εξυπνάκιας, υπερ-διανοούμενοι στο Παρίσι και το Μπρούκλιν" μπορεί να είναι ότι κάνει ο μέσος αναγνώστης αισθάνομαι ηλίθιος. Αλλά ακόμη και Wittgenstein μπορούσαμε να πούμε, με δέος, "Είναι πάρα πολύ βαθιά για μένα." Όταν μάθαινα Δανίας, προσπάθησα να τον διαβάσει στο πρωτότυπο, αλλά είναι μία από εκείνες τις σπάνιες στυλίστες του οποίου η σκέψη και το λεξιλόγιο είναι τόσο απρόβλεπτη και γεμάτη με το παράδοξο είναι ότι δεν μπορείτε ποτέ να μαντέψει μια λέξη που δεν ξέρετε από το πλαίσιό του. «Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τόσο μικρή που δεν χρειάζεται καν να καταλάβουν όταν μπορώ να παραπονεθώ να παρεξηγηθεί," ο Κίρκεγκωρ έγραψε στο ημερολόγιό του. Αυτή η κατάσταση ήταν σατίρισε, με apt ασέβεια, η Politiken, η κορυφαία εφημερίδα της Δανίας, η οποία, στις 4 Μαΐου, δημοσίευσε ένα είδος «Κίρκεγκωρ για τα ομοιώματα» σε μορφή κινουμένων σχεδίων. Μια «Γονική συμβουλή", προειδοποίησε τους αναγνώστες για «ακατάλληλο περιεχόμενο», και όχι μόνο επειδή οι γελοιογραφίες ήταν πρόστυχο (ένας από τους χαρακτήρες, ένας όμορφος γυναίκα τηλεοπτικός παρουσιαστής, εμπορεύεται στοματικό σεξ για σχολιασμό από έναν εμπειρογνώμονα Kierkegaard που μοιάζει με μια μαϊμού), αλλά επειδή «σωστή ανάγνωση αυτής της ενότητας μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη φώτιση."
Αν η ψυχή σας έχει κάλους, όμως, διαβάζοντας Κίρκεγκωρ μπορεί να πυροδοτήσουν: εφηύρε αυτο-αμφιβολία στη σύγχρονη μορφή της. «Είτε / ή», για παράδειγμα, θα έπρεπε πραγματικά να υπότιτλο «Ούτε». Κίρκεγκωρ, ο οποίος έχει συχνά ονομάζεται ο πατέρας του υπαρξισμού, υπερασπίζεται την εξέταση της ζωής, και η συνειδητή επιλογή που ενημερώνει ότι-ακόμα χλευάζει επιλογή ως μάταιη. «Εγώ το βλέπω όλα τέλεια», έγραψε. "Υπάρχουν δύο πιθανές καταστάσεις-μπορεί κάποιος είτε να κάνετε αυτό ή εκείνο. Ειλικρινή γνώμη μου και φιλική συμβουλή μου είναι η εξής:. Το κάνει ή δεν κάνει, εσείς θα μετανιώσετε και οι δύο » (Η συμβουλή ήταν προσφερόμενες, αρχικά, σε όσους σχεδιάζουν το γάμο Στο συμπλήρωμα κινουμένων σχεδίων, μια πάπια κατέχει εμπρός στο είτε /. ή βάζοντας κρουτόν στη σαλάτα σας.)
***
Πριν από την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Κοπεγχάγη, ήταν η τελευταία της Βασιλικής Βιβλιοθήκης στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν πέρασα δύο καλοκαίρια κάνει έρευνα για μια βιογραφία της Κάρεν Μπλίξεν. (Μπλίξεν, δηλαδή, Isak Dinesen, προέρχεται πιθανότατα τρίτη στον κατάλογο των Δανών συγγραφέων καλύτερα γνωστό den κατάστημα Verden -"η μεγάλη κόσμου»- όπως οι Δανοί αποκαλούν την ακίνητη περιουσία πέραν των συνόρων τους. Η διαλεκτική που Κίρκεγκωρ αναλύει στο «είτε / Ή "-μια σύγκρουση μεταξύ της" ηθικής "και" αισθησιακό-αισθητικό "? την ενστικτώδη και την ηθική ζωή?. του καλλιτέχνη και του αστικού-είχε διαμορφώσει η σκανδιναβική κουλτούρα στην οποία ήρθε από την ηλικία) Το Grand Old hasn αίθουσα ανάγνωσης 't αλλάξει, εκτός από την πανταχού παρουσία των φορητών υπολογιστών-εργάστηκα σε κάρτες ευρετηρίου, με ένα μολύβι, το μελάνι δεν επιτρέπονται. Η παράσταση Kierkegaard, όμως, καταλαμβάνει μια συλλογή υπόγειο στην επέκταση του 1999 στο οικοδόμημα 1906, η οποία είναι γνωστή ως το "Black Diamond". (Είναι μια οξεία γωνία, τραπεζοειδής υποσάρκωμα του καπνιστή γυαλί και μάρμαρο με θέα το νερό.)
Βιτρίνες που εμφανίζουν ευλαβικά κιτρινισμένα χειρόγραφα καλύπτονται με μικροσκοπική γραφή και doodles δεν έχουν, γενικά, κάνει για μια συναρπαστική παράσταση, αλλά Cristina Μαύρο, ο οποίος σχεδίασε την εγκατάσταση, και επιμελητής της, Bruno Svindborg, έχουν δημιουργήσει μια δυναμική, απόκοσμη χωρική αφήγηση που μου θύμισε (είδος) του "Sleep No More". κατεβαίνεις σε μια μεγάλη αίθουσα, claustrophobically στενά και βαθιά. Ο διάδρομος είναι επενδεδυμένα με δεκατρείς μυστηριώδεις πόρτες, το καθένα περίπου δώδεκα πόδια υψηλό. Οι χέρι-λαξευμένο πεύκο πόρτες που περιγράφεται από νέον-πορτοκαλί γείσο. Ο καθένας οδηγεί σε ένα σκοτεινό θάλαμο με ένα σουρεαλιστικό στοιχείο ή ειδικό εφέ-δάπεδο καθρέφτη? Τσαλακωμένα χαρτιά σκορπισμένα? Μια γιγαντιαία κενή καρέκλα? Ηλεκτρονικούς ήχους plopping? Τυχαία κειμηλιά (περίστροφο παιχνίδι, μια λάμπα, αράχνες από καουτσούκ, Κύβος του Ρούμπικ) κρέμονται από την οροφή, που σχετίζεται με περίοδο ή σε ένα θέμα. Στην αίθουσα αφιερωμένη στον ρομαντισμό βασανίζεται Κίρκεγκωρ με την εφηβική ηλικία-Regine Olsen (συμπεριφορά του ως «αχρείος έξω και έξω", όπως ο ίδιος το έθεσε, την ανάγκασε να σπάσει τη δέσμευσή τους, και παντρεύτηκε κάποιον άλλο, αλλά συνέχισαν να αγαπούν κάθε άλλο), ο φωτισμός προέρχεται από ένα μπλε παράθυρο. Αλλά είσαι μέσα ή έξω; Αυτό είναι ένα από τα βασικά Κίρκεγκωρ ερωτήματα-για το άτομο σε σχέση με την κοινωνία? Το μυαλό σε σχέση με τις παραγωγές του, καθώς και τη φύση του εαυτού.
Κίρκεγκωρ ήταν μια πανέμορφη πειράζω, όπως και το alter ego του Johannes, ο αφηγητής του "Diary γόη του." Λέγεται ότι δεν εμπιστεύομαι τελικά το νόημα της ζωής σε ένα κομμάτι χαρτί, αλλά ότι θραύσματα δεν έχει ποτέ βρεθεί. Ή ίσως κάθεται σε μια βιτρίνα πίσω από την τελευταία πόρτα στο διάδρομο στη Βιβλιοθήκη. Θα δοκιμάσετε τη λαβή χωρίς αποτέλεσμα, τότε θα παρατηρήσετε την πλάκα: "Ingen Adgang" ("καμία εγγραφή").
Εικονογράφηση από τον David Hughes.
================================================
ἤ δίνουν οἱ Βορειο-αμερικάνοι συμβουλὲς τοῦ εἴδους: «μὴν ἀσχολεῖσαι μὲ τὸν Κίερκεγκωρ, γιατὶ θὰ καταντήσεις σὰν τὸν Ἰωάννη» (Don’t read Kierkegaard- a warning. Kierkegaard can be very harmful to one’s sanity. Don’t read Kiekregaard if you don’t want to end up like Johannes),
http://www.youtube.com/watch?v=jAmwVw1EBqE&feature=share , ,
καὶ ἕπεται συνέχεια...
==============================================
Ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται “TheNewYorker” κάνει καλὴ δουλειά. Εἶχε βρεῖ, σὺν τοῖς ἄλλοις, καὶ τὸ ἡμερολόγιο τοῦ JahnPaulSartr, τὸ ὁποῖο ἐμπεριεῖχε συνταγὲς μαγειρικές, κυρίως συνταγὲς γιὰ ὀμελέττες, ὑλικὸ δηλ. ποὺ θὰ τὸ χρησιμοποιοῦσε γιὰ τὴν ἔδοση βιβλίου μαγειρικῆς (CookBook).
Τὸ ἴδιο περιοδικὸ ἐνέπνευσε καὶ τὸ κολλέγιο τοῦSt. Olaff στὸ νὰ δημιουργήσουν καὶ αὐτοὶ ἕναν ὁδηγὸ μαγειρικῆς «ἐμπνευσμένο» (;) ἀπὸ τὸν Κίερκεγκωρ. Οἱσυνταγὲςπάντωςἔτσιὀνομάζονται.
The diary entries continue here. And it just so happens that The New Yorker later found Sartre’s long lost blog. You can read that online too.
Soren Kierkegaard Turns Two Hundred]
Ο Jean-Paul Sartre καὶτὸ Cookbook του: Ὁ Φιλόσοφος συλλογίζεται κάνοντας Omelets στο Long Lost. | 25 του Ιουλίου του 2013. Το 1987, ὁ Marty Smith δημοσίευσε μια παρωδία που ονομάζεται Ο Jean-Paul Sartre Cookbook στὸ Πόρτλαντ, Όρεγκον, στὴν εναλλακτική εφημερίδα που ονομάζεται FreeAgent. Αργότερα, το 1993, αναδημοσιεύτηκε στο Reader Utne. Και αυτό ξεκινά με αυτό το παρακάτω σκεπτικό (σὲ γερμανικὴ μετάφραση):
The Jean-Paul Sartre Cookbook: Philosopher Ponders Making Omelets in Long Lost Diary Entries , in Comedy, Philosophy | July 25th, 2013 1 Comment
Jean-Paul Sartre Kochbuch
Aus The Free Agent, März 1987 (Portland, Oregon alternative Zeitung). Jean-Paul Sartre Kochbuch, Copyright © pvspade.com, For original English text, go to: http://www.pvspade.com
Translated by M.Dmitrieva
Sartre, beim Kochen seinen “Thunfisch Kasserolle.” durch Marty Smith.
Aus The Free Agent, März 1987 (Portland, Oregon alternative Zeitung).
Vor kurzem hatten wir Glück mehrere verlorene Tagebücher des französischen Philosophen Jean-Paul Sartre zu entdecken, durchstochenen zwischen den Sofakissen in unserem Büro. Diese Tagebücher enthüllen einen jungen Sartre gequält nicht von der Leere, aber von dem Essen. Sartre, bevor dem Entdecken der Philosophie, hoffte “ein Kochbuch zu schreiben, das alle Begriffe des Geschmacks für immer ruhen zu lassen. ” Die Tagebücher werden hier ein Auszug zum Nachlesen.
Am 3. Oktober
Heute habe mit Camus über mein Kochbuch gesprochen. Obwohl er nie wirklich gegessen hat, hat er mir viel Aufmunterung gegeben. Ich bin nach Hause sofort hingeeilt, mit der Arbeit anzufangen. Ich bin so aufgeregt! Ich habe meine Formel auf ein Denver Omelette angewandt.
Am 4. Oktober
Noch arbeite an der Omelette. Es gab Stolpersteine. Ich setze fort, Omelette nacheinander zu schaffen, wie die Soldaten ins Meer marschieren, aber jeder scheint leer, hohl wie einen Stein. Ich will ein Omelette schaffen, das die Sinnloskeit der Existenz ausdrückt, aber stattdessen sie schmecken wie Käse. Ich sehe sie auf dem Teller an, aber sie sehen sich nicht um. Versuchte sie in der Dunkelheit zu essen. Half nicht. Malraux hat Paprika vorgeschlagen.
Am 6. Oktober
........
Γιὰτὴνσυνέχειαπατῆστεἐδῶ: http://www.pvspade.com
Sartre ist in Paris 1981 gestorben. [Anmerkung von Spade: Er hat nicht getan. Er ist am 15. April 1980 gestorben.] Sein letztes Wort gilt als einfach “Trix”.
Umgewandelt zum HTML durch Mahiuddin (“Champak”) Laskar, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Zurück zu meiner Jean-Paul Sartre Seite.
The diary entries continue here. And it just so happens that The New Yorker later found Sartre’s long lost blog. You can read that online too.
Related Content:
Walter Kaufmann’s Lectures on Nietzsche, Kierkegaard and Sartre (1960)
==========================================
ΣτὴνΔανία, ἕναμουσικὸσυγκρότημα, μᾶλλον «ροκ», κατὰτὴγνώμημουσύγχρονοιτροβαδοῦροι, οἱ Daltonbrødrene (οἱἀδελφοὶΝτάλτον; τότε, ποῦεἶναιὁτέταρτος, ὁψηλὸςκαὶεὐφυής; ὉἌβερελ;), ἠλικίας 60 ἕως 65 χρονῶν, συζητοῦνμὲἀρκετὸχιοῦμορ: Om Gud, Kierkegaard og det mere uartige (ΑδελφοίΝτάλτον: γιατοΘεό, Kierkegaard καιτονπιοάτακτο, περὶἠθικῆς, τέχνηςκ.λπ. μὲἀρκετὴσοβαρότητα) 5. november 2009 kl. 15:17. OBS. Fra 2009
QVORTRUPS HERREVÆRELSE med Johnny Madsen, Allan Olsen og Lars Lilholt. Om Gud, kunst, alderen og det mere uartige.
NB! Navnet Schopenhauer sendes på banen flere gange undervejs- og nej Liliholt, Schopenhauer er ikke en hest! Det er en tysk filosof fra 1788.
Fotografer Jan Rørkær, Lasse Kristensen og Morten Sejersen. Producer Jesper Ravn. Tilrettelagt af Mads Qvortrup og Anette von Benzon, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
==============================================
Kierkegaard2013 Advarsel! Kierkegaard trænger dybt ind under huden på dig...
http://pics4.this-pic.com/key/elliott%20smith%20tattoos Προειδοποίηση! Ο Κίρκεγκωρ διεισδύει βαθιά στο δέρμα σας, σε σας... http://pics4.this-pic.com/key/elliott%20smith%20tattoos (Μεταφράστηκε από: Bing)
===============================================
Κάτι γλυκανάλατο: Κίερκεγκωρ γιὰ μαθητὲς τοῦ κολλεγίου καὶ ἴσως καὶ γιὰ τὴν κατασκήνωση. Φυσικά, ἀπὸ τὶς Πολιτεῖες!
ὉΚίερκεγκωρ «προσαρμοσμένος» γιὰ μαθητὲς Κολλεγίου. Ἐντελῶς βορειοαμερικάνικη ἀντιμετώπιση οἱουδήποτε θέματος, ποὺ πρέπει νὰ τὸ ἀναφέρουν ἀναγκαστικὰ στοὺς μαθητές τους, ἀφοῦ ἀπ’ ὅλον τὸν κόσμο θεωρεῖται σοβαρό. Ἀρκεῖ ὁ ὅρος: «Ὑπαρξισμός»-«existentialism»! Τὸν ξέρει ὅλος ὁ κόσμος, δὲν θὰ τὸν ξέρουμε κι’ ἐμεῖς;
A documentary about people who love Soren Kierkegaard, who was a Danish philosopher often considered to be one of the founding fathers of existentialism. This film documents the personal narratives of scholars in the Kierkegaard cloister: love, life, scholarship.
Cinematography by: Ayse Nur Gencalp
Directed by: Janaki Challa
Music by: Tyler Lyle, "Winter is for Kierkegaard"._
========================================================
Amerikaniseret Kierkegaard-krimi er tung og konstrueret
Kunstig amerikansk formidling af Kierkegaard som 'kriminalroman'.
|
Forfatter |
Thom Satterlee |
Tja, hvorfor ikke?
Søren Kierkegaards verden præsenteret af den amerikanske forfatter Thom Satterlee, indlagt i en kriminalintrige fra dagens København med finale ved selveste SK2013-fejringen i Frue Kirke forleden. Hvorfor ikke?
Der er bare det aber dabei, at det ikke fungerer overbevisende.
=======================================
Kierkegaard2013
MULIGVIS VERDENS KLOGESTE SLIPS.
Dette slips er lavet af Katja Bie og er lavet med Søren Kierkegaards skriftbilleder på tekstilet.
se det her: https://www.facebook.com/pages/Storytelling-Textiles/137204463012222
Από: Kierkegaard2013
En af de første collageskitser i mit arbejde med at designe et Søren Kierkegaard tørklæde og slips.
Jeg har været en tur i arkiverne på Det Kgl. Bibliotek for at finde uddrag af Søren Kirkegaards manuskripter- citater, tilføjelser og overstregninger og hans signatur.
====================================================
Αρχή φόρμας
FUK! Wikke og Rasmussens Søren Kierkegaard Roadshow om to lastbilchauffører og h...Δείτε περισσότερα
Από: Kierkegaard2013
========================================
Ἐνδεικτικά, παρουσιάζομε μερικὲς περιπτώσεις προφίλ στὸ FaceBookμὲ ψευδώνυμο Kierkegaard, πού, κυρίως, προέρχονται ἀπὸ τὶς Ἑνωμένες Πολιτεῖες, ἀλλὰ καὶ ἀπ’ ὅλον τὸν κόσμο, Αὐστραλία, Ἀργεντινή κ.λπ.
Soren Kierkegaard
Nickname: sorenkierkegaard
Soren Kierkegaard
Spain
Soren Kierkegaard
Director and Chief Technology Officer
Industrial Evolutions New Zealand Limited
Mechanical or Industrial Engineering
New Zealand, NZ
Soren Kierkegaard
Professeur documentaliste chez Education Nationale
Formation primaire/secondaire
Région de Paris , France, France
Kierkegaard Soren
Spain
Soren Kierkegaard (male)
Nickname: soren1952
Age: 61
New South Wales, AU
Soren Kierkegaard
Spain
Søren Kierkegaard
Above all do not forget your duty to love yourself. #takipedenitakipederim
Soren Kierkegaard
Nickname: tartankierk
Soren Kierkegaard
Nickname: _kierkegaard
Frases, pensamentos e trechos da obra do filósofo Soren Aabey Kierkegaard.
Søren Kierkegaard
Nickname: kierkegaard101
philosopher, existentialist, individual, tweeting you from the outer limits of heaven. the laugh is always on my side...
outside the system
Soren Kierkegaard
Nickname: s_kierkegaard
I intend to smash Christendom
Søren Kierkegaard
Nickname: __kierkegaard
Soren Kierkegaard
Nickname: kierkegaard_s_a
Just hoping to educate and encourage people to seek out Kierkegaard's works.
Kingdom of God
Soren Kierkegaard
Nickname: eduardobaseter
Soren Kierkegaard
Nickname: sakierkegaard
Søren Kierkegaard
Nickname: kierkegaard001
Søren Kierkegaard
Nickname: skierkegaardian
Beyond death I continue to ask questions about what it means to be or not to be
1913 followers
700 following
The Other Side
Soren Kierkegaard
Nickname: dailydoseofsk
19th Century philosopher/theologian; one of the primary sources for 20th Century existentialist thought; hairstyle pioneer: rocked the faux hawk 150 y
Denmark, DK
================================
3._ Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε κάποιον λόγο ἐπὶ πλέον νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ τιμοῦμε τὸν Κίερκεγκωρ. Τὴν θεολογικὴ καὶ φιλοσοφικὴ τοποθέτησή του. Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων καὶ τὸ ἀκόλουθο λαμπρό - ἐμφανέστατο παράδειγμα: Οἱ φιλοσοφικοὶ ὅροι τοῦ Πλάτωνα καὶ τοῦ Ἀριστοτέλη δὲν ἔχουν τὸ ἴδιο νόημα στὸν Χριστιανισμό. Στὴν βυζαντινὴ Θεολογία τὸ περιεχόμενό τους ἄλλαξε, προσαρμοζόμενο στὶς ἀνάγκες τῶν ὄρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, δηλ. τῶν Δογμάτων τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πλήν, ὅμως, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ὅπως ξέρουμε ἀπὸ τὴν ἱστορία, οἱ Πλατωνικοὶ καὶ Ἀριστοτελικοὶ ὅροι (π.χ. «Ὑπόστασις», «Οὐσία» καὶ τὰ σχετικά) ἐπανῆρθαν στὶς Ὀρθόδοξες περιοχές, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, μέσῳ τοῦ Διαφωτισμοῦ τῆς Δύσης, ἡ ὁποία ἀναγέννησε, ἐπανακάλεσε στὴ χρήση τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ σκέψη. Αὐτὴ ἡ λογικὴ θρησκεία, ὁ λογικὸς Χριστιανισμός, ὁ Γνωστικισμὸς τῆς Δύσης, βρίσκεται σὲ ἀντίθεση ὡς πρὸς τὸ πνεῦμα καὶ τὴν οὐσία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, βρίσκεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἔτσι, ὁ νεοέλληνας, ὁ ὁποῖος πλέον ἀνήκει στὴν Δύση καὶ ἔχει ἀνατραφεῖ μὲ τὰ λογικὰ δεδομένα τῆς Δύσης, δυσκολεύεται νὰ κινηθεῖ στὸ πνεῦμα τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἐκτὸς ἂν εἶναι θεολόγος.
Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ἔρχεται ὁ Κίερκεγκωρ νὰ τὸν βοηθήσει: Κάνοντας ὁ Κίερκεγκωρ κριτικὴ στὸν ἐπικρατοῦντα Ἑγελιανισμό, ἀποκαλύπτει τὰ ἐσκεμένα λάθη τῆς speculativePhilosophieποὺ κυριαρχοῦσε, ἀπόλυτα στὸν Λουθηρανισμό, ἀλλὰ καὶ γενικώτερα στὴν Δύση. Εἶδε αὐτὴν τὴν ἀντίθεση, μέχρι παραλογισμοῦ, τῆς λογικῆς τοῦ Διαφωτισμοῦ, τὴν ἀνέλυσε καὶ τὴν διαπόμπευσε: π.χ. τὸ ἀντίθετο τῆς Πίστης, λέει ὁ Κίερκεγκωρ, δὲν εἶναι ἡ Ἀμφιβολία (ὅρα, ἀκόμα καὶ στὸν Πασκάλ). Τὸ ρῆμα Ἀμφιβάλω εἶναι γνωστικό. Τὸ Πιστεύω ἀνήκει σὲ ἄλλη κατηγορία. Δὲν θὰ μᾶς κάνουν νὰ δεχθοῦμε ὅτι μὲ τὴν γνώση θὰ ἐπιτύχουμε τὴν Πίστη. Τὸ ἀντίθετο τῆς Πίστης, κατὰ τὴν Ἁγία Γραφή λέει ὁ Κίερκεγκωρ, εἶναι τὸ «Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ἔθνεσιν (εἰδωλολάτρες) δὲ μωρίαν». Ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς δίνει τὴν ἀπάντηση καὶ ὄχι ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ ὁρολογία. Τὸ ἀντίθετο τῆς Πίστης εἶναι ὁ Σκανδαλισμός, κατὰ τοὺς Ἑβραίους, οἱ δὲ Ἕλληνες θεωροῦν τὴν Ἀ-νοησία ὡς τὸ ἀντίθετο τῆς Πίστης.
Ὁ Heidegger ἔλεγε ὅτι στὴν ἱστορία τῆς ἐξέλιξης τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος τῆς Δύσης ἰσχύει ἡ πρὸ Κίερκεγκωρ περίοδος, τῆς Φιλοσοφίας καὶ ἡ μετὰ τὸν Κίερκεγκωρ περίοδος, τῆς Σκέψης. Τώρα, ποὺ ὁ Κίερκεγκωρ κατέστρεψε τὴν Φιλοσοφία, ἰσχύει μόνον ἡ Σκέψη. Δὲν μᾶς ἔμεινε τίποτε ἄλλο.
Στὴν Ἑλλάδα, δυστυχῶς, οἱ ὅποιοι ἀναγνῶστες, συνοδοιπόροι τοῦ Κίερκεγκωρ δὲν εἶναι συντονισμένοι. Δὲν ὑπάρχει, ἀπ’ ὅσο μπορῶ νὰ ξέρω, κάποιος σύλλογος, κάποια ἐπικοινωνία μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἐργάζονται στὸν τομέα αὐτό. Σποραδικά, ἀκούγεται ὅτι ὁ τάδε θὰ μιλήσει μὲ τὸ δεῖνα θέμα τοῦ Κίερκεγκωρ ἐδῶ ἤ ἐκεῖ.
Νόμιζα ὅτι μόνον σ’ ἄλλες «συντεχνίες», λόγῳ ἐγωισμοῦ ἤ ἔλλειψης αὐτοπεποίθησης, ὑπῆρχε ἔλλειψη συνεργασίας.
4._ Ποιὰ εἶναι ἡ θέση τοῦ Κίερκεγκωρ στὸ θέμα: Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Χαλκηδόνος;
Ποιὸ εἶναι τὸ «μυστικὸ τοῦ Ἰησοῦ», κατὰ τὸν Κίερκεγκωρ ἤ ποιὰ ἡ Χριστολογία του ἤ πῶς ἀντιλαμβανόταν τὸ Χριστολογικὸ Δόγμα τῆς Χαλκηδόνος;
45. Τὸ Μυστικὸ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Χριστολογία τοῦ Κ.
Πῶς κατανοοῦσε τὸν Χριστὸ ὁ Κίερκεγκωρ; (Χριστολογία)
α) Ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων περὶ «κενώσεως», ἡ θεωρία τῆς Κρύψεως τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ θέση τοῦ Κίερκεγκωρ.
1. «Ὁ σαρκωθεὶς Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγκατέλιπε τὴν θείαν αὐτοῦ δόξαν καὶ μεγαλειότητα, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὡς Θεός, καὶ ἐδέχθη νὰ λάβῃ ἀνθρωπίνην μορφήν, διετήρησεν ὅμως πάσας τὰς θείας αὐτοῦ ἰδιότητας. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Λόγος ἐκένωσεν ἑαυτὸν οὐδόλως σημαίνει, ὅτι ἔπαυσε νὰ εἶναι «ἐν μορφῆ Θεοῦ» (πρβλ. Λουκ. κγ΄ 50, Ἰωσὴφ βουλευτὴς τυγχάνων...ἠτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ).»
Ἡ Κένωση πρέπει νὰ ἑρμηθευθῆ ὀντολογικῶς. Ἡ σάρκωση ἐννοεῖται ὅπως τὴν ἐκλαμβάνει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰω. α΄14) καὶ ἡ ὁποία ἔχει ὡς κορύφωμα τὸν θένατο. Ἔτσι ἀκριβῶς εξελάμβαναν τὸ μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Λόγου καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα ἐξαίρουν, οἱ Καππαδόκες Πατέρες τοῦ Δ΄ αἰώνα, τονίζοντες παράλληλα τον σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα αὐτοῦ τοῦ χριστολογικοῦ χωρίου, χωρὶς νὰ ἀρνοῦνται ἀτομικὴ ἀνθρώπινη φύση στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως τοὺς κατηγόρησε, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ὁ A. Hatnack.
Ἡ κένωση, ἑπομένως, δὲν ἔχει τὸν χαρακτῆρα τῆς ἀποβολῆς τῶν θείων ἰδιοτήτων, ὅπως ἰσχυρίσθηκαν ἀπὸ τὸν ΙΘ’αἰῶνα οἱ λεγόμενοι «κενωτικοί».
Ὅπως ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἔτσι καὶ ὁ Κύριλλος τονίζει τὴν σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα τῆς κενώσεως. Λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐκένωσεν ἑαυτὸν «οὐχ ἵνα μείνῃ κεκενωμένος, ἀλλ’ ἵνα Θεὸς εἶναι πιστεύηται… μετὰ τοῦ τὴν ἰδίαν ἀνασώσασθαι δόξαν» (Πρὸς Θεοδόσιον 25, PG. 76, 1169A) (Πρβλ. Ἡλία Μουτσούλα, Κένωσις, ΘΗΕ, τόμ. 7, σσ. 486ἑξ.)
Θεολόγοι στὴν Γερμανία τὸν ΙΣΤ΄ αἰῶνα, ὅπως καὶ ὁ Λούθηρος δέχονταν ὅτι ἡ θεία φύση τοῦ Λόγου «ὑπάρχει καὶ ἐνεργεῖ ἐν αὐτῶ» (πλησιάζει τὸν Μονοφυσιτισμό) («communicatio idiomatum» μεταβίβαση τῶν θεϊκῶν ἰδιωμάτων στὴν ἀνθρώπινη φύση, «κένωση χρήσεως»)). Ἄλλοι περιέπεσαν, ἀποφεύγοντες τὸν Λούθηρο, στὸ ἀντίθετο: στὴν «κρύψη χρήσεως»-Δοκητισμός.
Ἡ θέση τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι: δέχεται ὅτι πρόκειται ἁπλᾶ περὶ περιορισμοῦ τῆς ἀσκήσεως τῶν θείων ἰδιοτήτων αὐτοῦ διὰ τῆς προσλήψεως τῆς ἀνθώπινης φύσης, ὅπως ἀκριβῶς ἐτόνισαν καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
2. Ἀπόπειρα ἑρμηνείας τῆς διδασκαλίας περὶ «κενώσεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὸ μοναδικὸ χωρίο Φιλιπ. β, 6-8 «ὅς (Χριστὸς) ἐν μορφῆ Θεοῦ ὑπάρχων, οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῶ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ». (Γιὰ τὴ χρήση τοῦ κειμένου τῆς Vulgata ἀπὸ τὸν Κίερκεγκωρ καὶ ὄχι τῆς ἐπίσημης μετάφρασης τοῦ Λουθήρου στὰ Δανέζικα -τοὐλάχιστον γιὰ τὸ σοβαρὸ αὐτὸ χωρίο- ἐκτενέστερος λόγος γίνεται στὰ σχόλια τοῦ ἔργου του «Ἐξάσκηση στὸν Χριστιανισμό», μεταφρασμένο στὰ Ἑλληνικά.)
«Da han var i guddomsskikkelse, holdt han det ej for et røvet bytte at være Gud lig, men han gav afkald og tog tjenerskikkelse på go blev mennesker lig. Og de han i fremtræden fandtes som et menneske, (* ordret: tømte sig selv. Es.53,3ff. Matt.20,28. Rom.8,3; 15,3.8. Hebr.4,15.) ydmygede han sig selv og blev lydig til døden, ja, døden på et kors.» (Danske N.T., 15 Juni 1948.)
3. ἩθέσητοῦΚίερκεγκωρ:
H. Roos, „Soeren Kierkegaard und die Kenosis-Lehre“: „Sicher ist Kierkegaard nicht Kryptiker“. Ἐπίσης, λέειὁἴδιοςἐρευνητής, ὅτιὁΚ. δέχεταιτὴνπροΰπαρξητοῦΛόγουπαρὰτῶΠατρί.
N. Thulstrup, „Kierkegaards Kenntnis der philos. und theol. Tradition“. Theologische Zeitschrift, Basel, Jahrgang 35-1979, Separatdruck: «ὉΚίερκεγκωρδὲνἐνδιαφερότανοὔτεγιὰτοὺς Kryptiker, ἀλλὰοὔτεγιὰτοὺςΚενωτικούς». ΚαὶσὲκάποιοἄλλοσημεῖολέγειὅτιἀνῆκεστοὺςσυντηρητικοὺςΛουθηρανούς, τοὺςὈρθοδόξους (τοὐλάχιστονἀπὸπλευρᾶςοἰκογενειακῆςπαράδοσης).
Ἀλλὰ τι σημασία ἔχει τὸ τι λένε οἱ σχολιαστές του, ὅταν ὁ ἴδιος ἔχει ἐκφραστεῖ ἄμεσα πάνω στα θέματα αὐτά; Ὁ καλοπροαίρετος ἀναγνώστης μπορεῖ μόνος του νὰ βγάλει τὰ συμπεράσματά του.
Ἐπειδή, ὅπως ὅλα τὰ δογματικά, ἀπαιτοῦν κατάθεση βιωματικῶν εἰκόνων, παρουσιάζει ὁ Κ. στὸ δεύτερο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του «Φιλοσοφικὰ ψιχία» -«Ὁ Θεὸς ὡς διδάσκαλος καὶ σωτήρας», σὲ «μιὰ ποιητική του προσπάθεια»- τὴν Ἐνανθρώπιση μὲ τὴν εἰκόνα ἑνὸς βασιλιὰ καὶ μιᾶς ἁπλῆς κοπέλας, ποὺ τὴν ἀγάπησε καὶ τὴν παντρεύτηκε (τὴν εἰκόνα αὐτὴ τὴ βλέπουμε καὶ σὲ πολλοὺς Προφῆτες π.χ. Ὠσηέ, σ’ ὁλόκληρο τὸ Ἆσμα Ἀσμάτων, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλοὺς Πατέρες). Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἀγάπη ἀπαιτεῖ (ἤ μὲ ἕνα λιγώτερο αὐστηρὸ ρῆμα: «θέλει») ἰσότητα, ἡ διαφορὰ ποὺ δημιουργεῖ τὸ ἀξίωμά του μπορεῖ νὰ ἐξαληφθεῖ μέσω δύο δυνατοτήτων. Ἤ νὰ τὴν κάνει βασίλισσα ἤ νὰ «κρύψει» τὴν βασιλικὴ του ἰδιότητα. Καὶ κάνει τὸ δεύτερο (Φιλιπ. 2,7). (Ὁ Κ. παραλληλίζει τὴν περίπτωση τοῦ Σωκράτη, ὁ ὁποῖος στὴν ἐκστρατεία γιὰ τὴν Ποτίδαια δὲν φοροῦσε ζεστὰ ροῦχα, ἐνῶ ἔκανε τρομερὸ κρύο.) Μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι, ἡ ἰδιότητά του ὡς βασιλιά εἶναι «κρυμμένη»(ὅπως καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Σωκράτη πρόκειται γιὰ μιά, ἑνὸς εἴδους, ἀπάτη), ἐνῶ τοῦ Χριστοῦ ὄχι. Ἡ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ ὡς δούλου εἶναι ἡ πραγματική του μορφή. Ἡπραγματικὴἀγάπηαὐτὸἀπαιτεῖ.
4. Κάποιος ἄλλος λέει: «Kierkegaards "Christology" has not much to do with Chalcedon or a theory on «2 natures and one Person». He simply respects the formula but knows too well that Christ «had lost» Jesus. His ideas concerning «samtidighed» («ταυτοχρονισμός» ἤκαλλίτερα «ταυτόχρονη βίωση τοῦ παρόντος μὲ τὸν Χριστό») are the same as our modern thesis that our own actual experience of life contains a substantial element for understanding the sources; it is not only an application of the Gospel on our times. The word God only has sense if it is acutely experienced as an answer on our questions.»
Πολλὲς φορὲς εἶναι ἐμφανέστατη ἡ προέλευση τῶν θέσεων. Ὁ παραπάνω σχολιαστὴς λέει δηλ. ὅτι ὁ Χριστὸς «ἔχασε» τὸν Ἰησοῦ. Ὁ H. Ross λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔχασε τὸν Χριστό: «Christi Gottheit scheint von seiner Menschheit geradezu absorbiert zu sein. Jedenfalls ist die klassische Formel des Konzils von Chalkedon aufgegeben.» Ὁἴδιος, στὸἴδιοἄρθροσυμπέρανεὅτι “Darum ist die Frage nach der Geschichtlichkeit Jesu überflüssig geworden. Seine eigentliche Wirklichkeit erschließt sich nur in der Autopsie des Glaubens, d.h. in der Gleichzeitigkeit mit ihm. Der historische Gang durch die Jahrhunderte zurück zu ihm erübrigt sich. Im Paradox des Glaubens ist jeder unmittelbar zu ihm. Die „praeambula fidei“ der Klassischen, mittelalterlichen Theologie fallen fort, da Christus in seiner Knechtsgestalt als Gott prinzipiell „unkenntlich“ ist, ja sich nicht einmal zu erkennen geben kann, weil er ewig in seinem Beschluss gefangen ist. Während die Christologie Luthers sich in monophysitische Richtung bewegt, liegt hier ein Monophysitismus mit umgekehrten Vorzeichen vor.“ Ὅποιος, καὶ μόνον ἐπειδὴ σκέφτηκε κάτι τέτοιο, καὶ λέει ὅτι ὁ Κ. δημιούργησε τὸν ἀντίποδα τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ δεχόμενος ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀπορρόφησε τὴν θεία, αὐτὸς δὲν ἔχει διαβάσει ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλὰ οὔτε καὶ τὰ ἔργα τοῦ Κίερκεγκωρ, ὁ ὁποῖος διαπραγματεύεται τὰ πάντα μὲ βάση καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ταπεινότητα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ H. Ross δημιούργησεμᾶλλοντὸἐφαλτήριογιὰτὸν Bultmann. Ἀρκεῖνὰδιαβάσεικανεὶςκαὶδιάφοραἄρθρατῆςἐπανεκδοθείσαςσειρᾶςτῶνπεριοδικῶντης Dialektische Theologie, γιὰνὰκαταλάβειπόσοἀγάπησανοἱΕὐαγγελικοὶτὸνΚίερκ., ἀφοῦ, μεταξὺἄλλων, κάποιοςἔγραφεὅτικαλὰἔκανεκαὶπέθανετόσονέος, γιὰνὰμὴνκάνειπερισσότερηζημιά. Ἐνῶἀλλοῦ, ἄλλος, ἀστειευόμενος, ἀπαντάειστὸἐρώτημα «γιατὶζεῖτόσοπολὺὁ K. Barth ;», «γιὰνὰπερατώσειτὴνΔογματικήτου».
ΚαὶὁτελευταῖοςθεολόγοςἐρευνητὴςτοῦΚ. γνωρίζειὅτιἡΧριστολογίατοῦΚ. ἀρχίζειμετὰτὸ 1848, καὶδιαφοροποιεῖταιἀπὸτὸνπρώϊμοΚίερκεγκωρ. Τὸ κύριο ἔργο τοῦ Κ. μετὰ τὸ 1848 εἶναι ἡ «Ἐξάσκηση στὸν Χριστιανισμό». Τὸ ἔργο του, στὸ ὁποῖο ἀναφέρονται οἱ παραπάνω σχολιαστές του, τὸ «Ψιχία Φιλοσοφίας, τοῦ Ἰωάννη τῆς Κλίμακος» δημοσιεύτηκε το 1844. Ἐπίσης ὁ καθένας ὀφείλει νὰ γνωρίζει τί σημαίνει κάτι ποὺ ὁ Κ. τὸ ἀποδίδει μὲ τὸ ψευδώνυμό του «Ἰωάννης τῆς Κλίμακος» (βλέπε σχετικὰ στὴ μικρὴ Βιογραφία του).
[Ἔλθετε πάντες πρός με...]
----------------------------------------------------------------------
Η Δ΄ Οικ. Σύνοδος και η υπέρβαση του θανάτου
(Με αφορμή τη σημερινή (14.07.2013) μνήμη των Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου)
“εν δύο φύσεσιν
ασυγχύτως ατρέπτως αδιαιρέτως
αχωρίστως γνωριζόμενον”
(Όρος της Χαλκηδόνος)
Η αξία της διδασκαλίας της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου για το πρόσωπο του Χριστού (αλλά και ολόκληρη η πατερική Χριστολογία), έγκειται στην ευθεία αναφορά της στο πρόβλημα του κτιστού και της υπερβάσεως του θανάτου. Ο Χριστός είναι Σωτήρας, όχι γιατί προβάλλει ένα ηθικό πρότυπο ή γιατί διατύπωσε μία χρήσιμη διδασκαλία – αλλά γιατί ενσάρκωσε την υπέρβαση του θανάτου. Στο Πρόσωπο του Χριστού, πλέον, το κτιστό ζει αιώνια.
Πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό; Η (Δ΄) Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα χρησιμοποίησε δύο άκρως επιτυχή επιρρήματα:
- ·το ”αδιαιρέτως”,και
- ·το ”ασυγχύτως”.
Με το πρώτο δηλώνεται η ένωση του κτιστού και του ακτίστου στο πρόσωπο του Χριστού, χωρίς καμία απολύτως διαίρεση, καμία απόσταση και κανένας χωρισμός. Η πραγμάτωση αυτού του “αδιαίρετου” εξασφαλίζει την αγάπη και συντελεί αποφασιστικά στην υπέρβαση του θανάτου: Όσο το κτιστό δεν βρίσκεται σε κοινωνία με το άκτιστο, υπόκειται στην επίδραση του θανάτου (Ιω. Χρυσόστομος).
Με το δεύτερο επίρρημα, δηλώνεται ότι κατά αυτή την ένωση, το κτιστό και το άκτιστο διατηρούν την ταυτότητά τους και δεν συμφύρονται. Έτσι εξασφαλίζεται και η ελευθερία του καθενός, να προχωρήσει σ’ αυτήν την ένωση.
Για την επίτευξη της Αθανασίας, λοιπόν, είναι απαραίτητη η αγάπη, ως εκστατική κίνηση εξόδου από την αυτάρκεια του “εγώ” στην ελεύθερη συνάντηση με τον Άλλον. Αντίστοιχα, η νίκη του Χριστού επί του θανάτου δεν αποτελεί ένα γεγονός που είναι αναγκαστικό για την ύπαρξη, αλλά μία δυνατότητα που κερδίζεται με την αγάπη και την ελευθερία.
Στην ανατολική χριστιανική παράδοση, το πρόβλημα του κτιστού είναι οντολογικής φύσης και όχι ηθικό (όπως στη Δύση). Γι’ αυτό και το κεντρικό σωτηριολογικό γεγονός είναι η Ανάσταση του Χριστού και όχι η Σταύρωσή Του (ως εξιλέωση της ανθρώπινης παρακοής). Η Ανάσταση είναι η απάντηση στο πρόβλημα της ύπαρξης και του θανάτου.
Το Χριστολογικό δόγμα της Χαλκηδόνας μπορεί να κατανοηθεί όμως εκκλησιολογικά και όχι θεωρητικά: Στην ευχαριστιακή σύναξη, οι πιστοί βιώνουν έναν άλλο τρόπο ύπαρξης. Χωρίς να χάνει την ταυτότητά του κάθε πρόσωπο, εξέρχεται ελεύθερα από τη βιολογική του ατομικότητα και αναγκαιότητα και ενώνεται αγαπητικά με τα άλλα μέλη, σε μια σχέση αδιάρρηκτης κοινωνίας. Στην ενιαία εμπειρία της ελευθερίας και της αγάπης, αίρεται κάθε αντίφαση μεταξύ του “αδιαιρέτως” και του “ασυγχύτως”. Η αλήθεια του δόγματος κατανοείται στον τρόπο της ύπαρξης και όχι στους όρους της λογικής.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, καταλήγουμε σε υπαρξιακά αδιέξοδα. Θέλοντας, λ.χ., να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας σαν διαφορετικότητα, επιδιώκουμε να ξεχωρίσουμε από τους άλλους, που τους νιώθουμε να συνιστούν πρόκληση για την ελευθερία μας. Φοβόμαστε την ενότητα, ως ένωση που θα οδηγήσει στη σύγχυση, στο συμφυρμό και στην κατάλυση της προσωπικότητάς μας. Αυτή όμως η αποστασιοποίηση από τους άλλους, αυτός ο χωρισμός από εκείνους, δεν είναι παρά ο θάνατος.
Μόνο η ενότητα της αγάπης με την ελευθερία μπορεί να μας απαλλάξει από τα δεσμά του θανάτου. Αυτή ακριβώς είναι και η νέα ταυτότητα που αποκτάμε μέσα στην Εκκλησία με το Βάπτισμα και στη συνέχεια με την Ευχαριστία. Η “εκκλησιοποίηση” της αγάπης και της ελευθερίας, μάς εξασφαλίζει την υπέρβαση του θανάτου.
Πηγή: Ιωάννης Ζηζιούλας (νυν Μητρ. Περγάμου), “Χριστολογία και Ύπαρξη. Η διαλεκτική κτιστού-ακτίστου και το δόγμα της Χαλκηδόνος”, Σύναξη 2, Άνοιξη 1982, σ. 17-20.
5.__ Σκέψεις πάνω στὴ γιορτὴ αὐτή. Τὸ πνεῦμα τοῦ «AdvocatusDiavoli» καὶ μικρὲς συζητήσεις μὲ ὁρισμένους ἐκπροσώπους του
Κάποτε, βγαίνοντας ἀπὸ τὴν Βασιλικὴ Βιβλιοθήκη τῆς Κοπεγχάγης, ὅπου κοιττοῦσα τὰ γραπτὰ τοῦ Κίερκεγκωρ, βυθισμένος στὶς σκέψεις ποὺ κουβαλοῦσα ἀπὸ τὴν μελέτη, πέρασα μπροστὰ ἀπὸ τὸ τεράστιο ἄγαλμα τοῦ καθισμένου Κίερκεγκωρ καί, χωρὶς νὰ τὸ σκεφτῶ, σταυροκοπήθηκα, ἔτσι ὅπως κάνουμε ὅταν περνᾶμε μπροστὰ ἀπὸ μιὰ Ἐκκλησία ἤ ὅταν συναντᾶμε μία εἰκόνα. Δευτερόλεπτα μετά, συνειδητοποιώντας αὐτὸ ποὺ ἔκανα, χαμογέλασα, δὲν ξέρω μὲ ποιὰ ἔννοια, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ σκέφτηκα κατόπιν ἦταν: «Κοῖττα, μία εὐκαιρία εἶχαν οἱ Λουθηριανοὶ νὰ ἀποκτήσουν ἕναν Ἅγιο καὶ αὐτὴν τὴν ...ἔχασαν»! Οὔτε τώρα δὲν ξέρω, γιατὶ τὸ σκέφτηκα αὐτό. Συνήθως δὲν κρίνω! Ἴσως ἔκανα χιοῦμορ!
5α. Πῶς ἀντιμετωπίζουν οἱ Δανοὶ σήμερα τὸ «φαινόμενο» Κίερκεγκωρ, καὶ πῶς ἄλλοι ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο (χωροταξικὰ δὲν νομίζω ὅτι ἔχει νόημα νὰ τοὺς διακρίνομε. Οὔτε κἄν γιὰ τοὺς Δανοὺς ἰσχύει κάτι τέτοιο ἰδιαίτερα καὶ οὐσιαστικότερα).
Παραπονιέται ὁ Δανὸς ἐρευνητὴς τοῦ Κίερκεγκωρ, στὴν ἐφημερίδα «Politiken», γιατὶ ὁ Κίερκεγκωρ ἀποτελεῖ προνόμιο μιᾶς ὁμάδας ἀνθρώπων, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Θρησκεία, καὶ δὲν ἀπέβλεψε ὁ Κίερκεγκωρ στὴν κάλυψη τῶν ἐρωτημάτων καὶ τῶν προβλημάτων τῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, ποὺ εἶναι καὶ πιὸ πονηρή;
Γιατὶ μιὰ ἐποχὴ μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς «πιὸ πονηρή»; Καὶ ποιὰ γενιὰ μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ περισσότερο εὐνοημένη, ἐξ αἰτίας τῆς ἐποχῆς ἤ τοῦ αἰῶνα ποὺ διανύει, σὲ σχέση μὲ τὶς ἀποδείξεις γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Γιατί μιὰ ἐποχὴ μπορεῖ νὰ διαφέρει ἀπὸ τὶς ἄλλες σὲ τέτοια θέματα; Ὁ Κίερκεγκωρ, στὴν «Ἐξάσκηση στὸν Χριστιανισμό» ἀκριβῶς μὲ αὐτὸ τὸ θέμα ἀσχολεῖται.
Τὸ ἀτύχημα στὸ πυρηνικὸ ἐργοστάσιο τῆς Φουκουσίμα, τὸ σύμβολο τῆς κορυφαίας τεχνολογίας,, τὸ παραλληλίζουν μὲ τὸν κίνδυνο καταστροφῆς τοῦ Εὐρώ, τὸ ὁποῖο θεωρεῖται ὡς ἡ κορυφαία σύλληψη τοῦ οἰκονομικοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ new (liberal-radical)ismus.
Ἡ ἐπίθεση τοῦ Κίερκεγκωρ κατὰ τοῦ διδύμου τῶν ἐπισκόπων Mynsterκαὶ Martensen, τῶν διδύμων στύλων τῆς Δανέζικης Ἐκκλησίας, παραλληλίζεται μὲ τὴν ἐπὶθεση ζιχάτ «jihad» ἐναντίον τῶν διδύμων πύργων στὶς Ἑνωμένες Πολιτεῖες. Οὔτε λίγο οὔτε πολύ, κάποιος παρομοίασε τὸν Κίερκεγκωρ σὰν Ταλιμπάν, ποὺ διαπνεόταν ἀπὸ jihad (τζιχάντ), τὸ πνεῦμα τοῦ ἱεροῦ πολέμου, καὶ ἐπιτέθηκε στοὺς δύο Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Δανίας, στὸν Mynster καὶ στὸν Martensen, τοὺς ὁποίους καὶ παρομοίασε μὲ τοὺς δίδυμους πύργους τῆς Δανίας καὶ ποὺ κατόπιν, μετὰ τὴν ἐπίθεση πέθανε στὸ Νοσοκομεῖο, ὅπως οἱ ταλιμπάν ποὺ αὐτοκτονοῦν αὐτοπυροδοτώντας τὰ ἐκρηκτικά τους (ὁ ἐπίσκοπος Martensen χαρακτήρισε τὸν ἀποθανόντα ἐπίσκοπο, προκάτοχό του Mynster, ὡς «μάρτυρα τῆς Ἀληθείας». Αὐτὸ τὸ θεώρησε ὁ Κίερκεγκωρ σχεδὸν βλασφημία καὶ τοῦ ἐπιτέθηκε συγγραφικὰ στὰ φυλλάδια ποὺ διένειμε στὸν κόσμο, ἐξηγώντας τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ «Μάρτυρα τῆς Ἀληθείας στὸν Χριστιανισμό»).
(Καὶ στὰ τεύχη τοῦ περιοδικοῦ «DialektischeTheologie» μπορεῖ κανεὶς νὰ διαβάσει παρόμοιες σκέψεις ὄπως, περίπου, «καλὰ ἔκανε ὁ Θεὸς καὶ πῆρε στὸν οὐρανὸ νωρὶς τὸν Σ. Κίερκεγκωρ, γιὰ νὰ μὴν κάνει περισσότερο κακὸ στὴν Ἐκκλησία», ἤ «...ἐπίτηδες ὁ Θεὸς ἀργεῖ νὰ πάρει κοντά του τὸν KarlBarth, γιὰ νὰ προλάβει νὰ τελειώσει τὴν «Δογματική» του.)
Ἡ προτίμηση τῆς μητέρας Δανίας στὸ ἕνα της παιδί, τὸν HansChristianAndersen, μὲ τὶς γαλότσες τῆς εὐτυχίας, καὶ τὴν αὐτοσυγκράτησή της στὸ ἄλλο, τὸν «forSøren, Kierkegaard», ὁ ὁποῖος παραπονιέται γιὰ τὰ παπούτσια, ποὺ προκαλοῦν πόνο, εἶναι ἐμφανέσταση.
Ὅμως, ὁ Σαῖρεν Κίερκεγκωρ δὲν εἶναι γιὰ ὅλους, οὔτε εἶναι μόνον ἤ κυρίως, ἴσως λόγῳ τῆς γλῶσσας, μόνον γιὰ τοὺς Δανούς. Ὅπως συμβαίνει καὶ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἡ Κ. Δ. ἔχει γραφεῖ στὰ ἑλληνικά. Δὲν τὴν «καταλαβαίνουν», οὔτε, κι’ ἃν τὴν καταλαβαίνουν, τὴν ἀποδέχονται εὐκολώτερα, λόγῳ γλῶσσας, οἱ Ἕλληνες (συμβαίνει καὶ κάτι ἄλλο μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Κ.Δ. Πάρα πολλὲς φορές, ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι ξένοι καταλαβαίνουν γλωσσικὰ τὴν Κ.Δ. καλλίτερα ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες θεολόγους. Ἔχει λεχθεῖ αὐτό. Καὶ αὐτό, ἐπειδὴ οἱ Ἕλληνες εἶναι σίγουροι γιὰ τὶς γνώσεις τους, εἶναι ἡ μητρική τους γλῶσσα, δὲν καταβάλουν τὶς ἀπαιτούμενες προσπάθειες γιὰ τὴν ἐμβάθυνση τῆς ἔρευνας ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς γλῶσσας, πράγμα ποὺ δὲν συμβαίνει μὲ τοὺς ξένους.
Permild og Rosengreen har taget konsekvensen af Kierkegaard kan være svær at læse. De har gjort det umuligt!
Til gengæld er det flot...
Ἔχω καὶ μιὰ προσωπικὴ ἐμπειρία γιὰ κάτι ἀντίστοιχο στὰ δανέζικα. Ἤμουν πιὸ παρατηρητικὸς ὡς πρὸς τὴν χρήση, ἀπὸ πλευρᾶς Κίερκεγκωρ, λέξεων, σ’ ἕνα συγκεκριμένο βιβλίο του, μὲ τὸ στερητικὸ-ἀρνητικὸ μόριο μπροστὰ ἀπὸ ἰδιαίτερα πολλὲς λέξεις, σ’αὐτὴν τὴν περίπτωση, σὲ σύγκριση μὲ ἕναν φίλο Δανό. Ὀφείλετο στὸ ὅτι ἤμουν ξένος καί, ὡς ἐκ τούτου, περισσότερο παρατηρητικός, διότι τὰ ἔβλεπα καινούρια καὶ τὰ «βασάνιζα» περισσότερο.
Ὅταν ἀποφάσισα νὰ πάω στὴν Δανία γιὰ μετεκπαίδευση, ἀπὸ τὸ Μόναχο, ὅπου ἔγραφα τὴ διδακτορική μου διατριβή, εἶχα τὴ φιλοδοξία νὰ διαβάσω τὸν Κίερκεγκωρ ἀπὸ τὸ πρωτότυπο. Ὅμως, ὁ Κίερκεγκωρ δὲν ἔγραφε ἀστυνομικὰ μυθιστορήματα, γιὰ νὰ περνάει ἡ ὧρα στὸ τραῖνο ἤ γενικὰ στὰ ταξίδια. Ὁ Κίερκεγκωρ «παίζει» μὲ τὴ μητρική του γλῶσσα δίδοντάς της καινούριες δυνατότητες, ποὺ θὰ τὴν καταστήσουν ἱκανὴ νὰ ἐκφράζει νέες θεολογικές, φιλοσοφικές, κοινωνιολογικές, ψυχολογικές... κ.ἄ. ἰδέες. Σὺν τὸ ὅτι ξεφεύγει ἀπὸ τὰ βατὰ δεδομένα μιᾶς γλῶσσας, ὅλα αὐτὰ τὰ κάνει προχωρώντας καὶ σὲ μιὰ πρόσθετη βαθμίδα ἐπεξεργασίας τῆς γλῶσσας, αὐτὴ τῆς ποιητικῆς της ἐπένδυσης. Αὐτὴ τὴ μουσική-ποιητικὴ ἔνδυση τῆς γλωσσικῆς ἔκφρασης μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν νοιώσει πολλαπλά, ἀλλὰ εἶναι δύσκολο, μέχρι πολὺ δύσκολο, νὰ τὴν «πιάσει», γιὰ νὰ τὴν ἀποδώσει ἐνδεχομένως στὴν δική του γλῶσσα ὡς μεταφραστής.
Ὅσοι πιστοί... προσέλθετε!
5β. Εἴχαμε κι’ ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα δύο περιπτώσεις, ποὺ κάλυπταν τὶς δύο πιὸ ἀκραῖες καὶ ἀντίθετες θέσεις. Κατὰ τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 19ου αἰῶνα, τὸν Άπόστολο Μακράκη... «ὄνομα καὶ μὴ χωριό»! Καί, κατὰ τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνα, τὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ἕναν ὑπέροχο Χριστιανό, σπουδαῖο ἀγωνιστή, ὁ ὁποῖος, μεταξὺ ἄλλων, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, πίστευε ὅτι ὁ Παράδεισος θὰ δεχθεῖ μόνον τὰ μέλη τῆς ὀργάνωσής του.
5γ. Δὲν διαθέτουν οἱ, μετὰ τὸν Κίερκεγκωρ Δανοί, ὄχι μόνον «Χιοῦμορ», ἀλλὰ οὔτε «Εἰρωνία»;
-Πῶς ἀντιμετωπίζουν τὸ ὅλο θέμα; "Fri mig for Kierkegaard"? Τὸ «ΣύνδρομοΚίερκεγκωρ»;
- «Søren’s father, Michael, was a former shepherd from Jutland who became, improbably, one of the richest merchants in Denmark. He had cursed God as a young man, and he later became guiltily religious. His pietism and depression (“tungsind,” Kierkegaard called it, heaviness of spirit) had a Jupiterian gravity that his son struggled all his life to escape. In his attacks on the Danish Church, and his heretical writings as theologian, Kierkegaard called for the individual to reject Christian dogma, and to embrace God with a “leap of faith.” Στὶςἐπιθέσειςτουἐναντίοντῆςδανέζικηςἐκκλησίαςκαὶστὰαἱρετικὰγραπτάτουωςθεολόγος, ὁΚίερκεγκωρζητοῦσεἀπὸτὸ «ἄτομο» (!) νὰἀπορρίψειτὸχριστιανικὸδόγμα, καὶνὰἀγκαλιάσειτὸνΘεὸμὲἕνα «ἅλμαπίστης» («The New Yorker»).
--η Politiken, η κορυφαία εφημερίδα της Δανίας, η οποία, στις 4 Μαΐου, δημοσίευσε ένα είδος «Κίρκεγκωρ για τα ομοιώματα - ἀνδρείκελα» σε μορφή κινουμένων σχεδίων. Μια «Γονική συμβουλή", προειδοποίησε τους αναγνώστες για «ακατάλληλο περιεχόμενο», και όχι μόνο επειδή οι γελοιογραφίες ήταν πρόστυχο “PeopleunderstandmesolittlethattheydonotevenunderstandwhenIcomplainofbeingmisunderstood,” Kierkegaardwroteinhisjournal. This predicament was satirized, with apt impiety, by Politiken, the leading Danish newspaper, which, on May 4th, published a sort of “Kierkegaard for Dummies” in cartoon form. A “Parental Advisory” warned readers about “explicit content,” and not only because the cartoons were raunchy (one of the characters, a buxom female television presenter, trades oral sex for commentary from a Kierkegaard expert who looks like a monkey), but because “correct reading of this section can lead to irreversible enlightenment.” («The New Yorker»).
-Ἤ ...Pascal Bruckner and Paul Holdegräber on Kierkegaard in The Black Diamond - The Royal Library http://youtu.be/akWSMf6mAi4? Σ’ αὐτὴντὴνδεύτερηπερίπτωσηὁφιλόσοφοςἀναλύειτὴνἔννοιατοῦὑπαρξισμοῦ, δὲνλέει, παρὰμόνονἔμμεσα, τὴνσχέσητοῦΚίερκεγκωρμὲτὴνἉγίαΓραφή. Μιλάει γι’ αὐτὴν μόνον ὅταν ἀναφέρεται στὴν ἱστορία μὲ τὸν πατέρα του καὶ τὴν αὐστηρὴ διαπαιδαγώγισή του. Ἡ διάθεσή του γιὰ (αὐτο)θυσία (σακροφάϊβ) ἀμαυρώνει τὴν ὅλη του ὀμορφιὰ στὴν ἀνάπτυξη τῆς φιλοσοφίας του γιὰ τὸν ὑπαρξισμό._
==================================================
Οἱ Γερμανοί, πάντως, τὸ κατάλαβαν: ὁ Κίερκεγκωρ ἦταν καὶ παραμένει ...ὅπως δείχνει καὶ ὁ τίτλος τῆς ἀφίσας γιὰ μιὰ σειρὰ Εἰσηγήσεων στὸ Μόναχο μὲ θέμα τὸν Κίερκεγκωρ:
200 Jahre Außenseiter: Sören Kierkegaard
Veranstaltungsreihe zum 200. Geburtstag von Sören Kierkegaard, Juni - Juli 2013, im Gasteig, Μünchen.
...ὁΚίερκεγκωρφαίνεταινὰπαρέμεινε «Außenseiter»- (ἀλλόκοτοςἄνθρωποςκάποιοςποὺτραβάειτὸδικότουτὸνἰδιαίτεροδρόμο), παρὰτὴνδῆθενπαρέμβαση-τομήτουστὴνἱστορίατῆςφιλοσοφίαςκαὶτῆςθεολογίας.
--Στὰπλαίσιατοῦσυνεδρίουεὑρίσκεταικαὶμίαἰδιόμορφηεἰσήγηση: πρόκειται, λέειὁεἰσηγητής, γιὰτὸνΡῶσσο «δίδυμοἀδελφὸ» τοῦΚίερκεγκωρ!
12. Juli 2013: Dr. Bernd Groth
«Leo Schestow und seine Philosophie der Verzweiflung - Kierkegaards russischer Zwilling.»
========================================
Σκέψειςπάνωσ’ ὅλααὐτά
Ἀπ’ ὅ,τιβλέπω, ἀρκοῦνταιοἱσχολιαστὲςτοῦΚίερκεγκωρσὲκοινὰσημεῖα, ὅπωςπ.χ. γνωστὲςλέξειςκαὶὅροι, κυρίωςτῆςφιλοσοφίαςτουποὺβρίσκονταιστοὺςτίτλουςτῶνβιβλίωντου, ὅπως «λόγιατῆςἈγάπης» ἤ «ΦόβοςκαὶΤρόμος» ἤ «ΨιχίαΦιλοσοφίας» κ.ἄ., γιὰνὰτὸνἀδελφοποιήσουνμὲτὸν Bob Dylan, ΜεγάλοΓκάτσμπυ (the Great Gatsby)... Ἄλλος «σχολιαστής» του, ἴσως, προκειμένουνὰφανεῖσοφιστικέ, συνδέει «τὸνφόβοκαὶτὸντρόμο» τῶνδιαμαρτυρομένωνΤούρκωντῆςΚωνσταντινούποληςτῆςπλατείαςΤακρίρ, μὲτὸν «φόβοκαὶτρόμο» τοῦΚίερκεγκωρ, στὸθέματοῦἈβραάμκαὶἄντενὰβρεῖκανεὶςτὴσυνέχεια, ἀλλὰκυρίωςτὴνσύνδεσηκαὶτὴνσχέση. ἼσωςἔχουνκατὰνοῦνμιὰσειρὰἀπὸΚιερκεγκώρντιεςἐκφράσεις, ὅπωςαὐτὲςτῶνἀναζητητῶντοῦδιαδικτύου (Keywords, Keyphrases).
Κάποτε, δὲνθυμᾶμαιτίἤθελανὰἀποδείξω, δὲνθυμᾶμαιτὸνλόγοἀκριβῶςγιὰτὸνὁποῖοτὸἔκανα, εἶπαστὸνγέροντάμου, γεμᾶτοςἐνθουσιασμό, ὅτιβρῆκαἕνανὁρισμὸτῆς «Ἀγάπης» στὸνΚίερκεγκωρ, ποὺἦτανἀκριβῶςὁἴδιοςμὲαὐτὸνποὺδιατύπωνε, αἰῶνεςπρίν, έζησετον 5οαιώναμ.Χ., ὁΔιάδοχος, ὁἘπίσκοποςΦωτικῆς,τῆςΠαλαιᾶςἩπείρου. Ὁγέροντας, γνώστηςτῆςἀνθρώπινηςματαιοδοξίας, μοῦἀπάντησεὅτιοἱψυχὲςποὺδιαθέτουνἀληθινὴἀγάπηγιὰτοὺςἀνθρώπουςκαὶγιὰτὸνΘεό, ἔστωκι’ ἂνδὲνγνωρίζονταιμεταξύτους, ἐκφράζονταικατὰτὸνἴδιοτρόπο, καὶκατὰπολὺπερισσότεροὅτανπρόκειταινὰμιλήσουνγι’ αὐτὴντὴνἀρετὴποὺτοὺςκατακλίζει. Συναντῶνται στὴν ἁγιότητα καὶ στὴ σχέση τους μὲ τὸν Θεό.
Μᾶλλον ἤθελα νὰ τοῦ δείξω ὅτι οἱ σπουδές μου δὲν εἶναι μάταιες μελετώντας ἕναν Δανό θεολόγο, ὅτι δὲν ξεφεύγω ἀπὸ τὰ ἐσκαμμένα,
καὶ ὁ γέροντας δὲν μὲ ρώτησε γιὰ ποιὸν λόγο ἀποδημῶ ὅταν ὅ,τι ἀνακαλύπτω ἐκεῖ, ὑπάρχει ἤδη, ἀπὸ αἰώνων, στὴν Βυζαντινὴ βιβλιογραφία.
===============================================
Ἡ ἀντιστοιχία, ἡ ἀπάντηση τοῦ κοσμικοῦ ἀνθρώπου στὴν ἐνέργεια τοῦ Χριστοῦ "...θανάτῳ θάνατον πατήσας" εἶναι τὸ "Εἴτε-Εἴτε", "Ἤ τὸ ἕνα ἤ τὸ ἄλλο".
- ·
Http://www.Kierkegaard.gr http://Hymnographies.blogspot.gr
Kierkegaard.grστὸ FaceBook
Ὁ κόσμος γιορτάζει τὰ Διακόσια Χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Σαῖρεν Ὤμπυ Κίερκεγκωρ
http://www.youblisher.com/p/695302-200/
[1] “Ἀντιδρώντας στὴ διδασκαλία τῆς φιλοσοφίας ὡς εἶχε τότε διαμορφωθεῖ ὁ Κίερκεγκωρ ἀπαίτησε νὰ ἀντιμετωπίζεται ὁ ἄνθρωπος ὄχι ὡς ἀπρόσωπη ὀντότητα, ἀλλὰ ὡς ὑπάρχον πρόσωπο. Μὲ ἄλλα λόγια ἡ ὕπαρξη προηγεῖται τῆς οὐσίας, ὅπως συνόψισε ἀργότερα ὁ Σάρτρ, τὸ πνεῦμα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κίερκεργκωρ” Πελεγρίνης Θ., Λεξικὸ τῆς Φιλοσοφίας. Ἤ, ὅπως τὸ ἐξέφρασε ἀλλοῦ, ἔβλεπε «τὴν ἀνεπάρκεια τοῦ «ἁπλὰ ἀνθρώπινου».
[2] American president Franklin D. Roosevelt discovered Kierkegaard’s works in 1944 and stated that ”Kierkegaard gives a better understanding of the inhumanity of the Nazis.” (Kierkegaard is also is be found in Washington today. Hillary and Bill Clinton’s dog is called Soren.)
[3] Den Enkelte = «Ὁ εἷς καὶ μόνος» τοῦ Ν. Νησιώτη. Ἡ Σοφία Σκοπετέα κάνει χρήση, κατὰ περίσταση, τοῦ «μεμονωμένος», «ξεχωρισμένος», «μοναχός του», «καθ’ ἕκαστον», «ὁ καθέκαστος», «ὁ ἕνας», «ἐκεῖνος ὁ ἕνας».Οἱ Ἀγγλόφωνοι μετέφρασαν τὸ «den Enkelte» ὡς «The single individual». Δὲν νομίζω ὅτι ἀποδίδει τὸ πνεῦμα τοῦ Κίερκεγκωρ, ἐὰν δὲν συνοδεύεται περιφραστικὰ μὲ τὸ ἠθικὸ στοιχεῖο αὐτοῦ τοῦ συγκεκριμένου single individual.
”Das glaube ich fest: so viel Verworrenes, Böses und Abscheuliches in den Menschen auch wohnen kann, wenn sie zum verantwortungs und reuelosen „Publikum“, zur „Menge“ und dergleichen werden, so viel Wahres und Gutes und Liebenswertes ist in ihnen, wenn man erreichen kann, daß sie Einzelne werden. Ach, und wie würden die Menschen nicht - Menschen werden, Menschen, die man lieben müsste, wenn sie Einzelne vor Gott würden.“ Søren Kierkegaard.
[4] Ὁ Howard V. Hong, μεγάλος μεταφραστής, μαζὺ μὲ τὴν σύζυγό του Edna, τῶν ἔργων τοῦ Κίερκεγκωρ στὰ Ἀγγλικὰ καὶ ἰδρυτικὸ στέλεχος τῆς δραστηριότητας γιὰ τὴν μελέτη τοῦ Κίερκεγκωρ στὸ Κολλέγιο St. Olaf, Μινεζότα, γράφει: «το πρόσωπο (Persona) λατινικά σημαίνει μια μάσκα που χρησιμοποιείται από τους φορείς για τον προσδιορισμό του χαρακτήρα ποὺ εκπροσωποῦν και ως βοήθημα στην προβολή της φωνής. ...Η μάσκα είναι πράγματι μάσκα του ατόμου, αλλά το άτομο δεν είναι συνώνυμο με τη μάσκα και δεν εξαντλείται από το σύνολο των μασκών του (The mask is indeed the person’s mask but the person is not synonymous with the mask and is not exhausted by the aggregate of his masks)». (Howard V. Hong, “Trying to Do the Right Thing,” Reece Report (Northfield MN: Richard Reece) 7/1 (January 1992) 18).
[5] KIERKEGAARD AND THE SELF: «Central to Kierkegaard's understanding of the individual is his understanding of the self. It can in fact be seen as the «Archimedean point» of his thought if it is remembered that this means the self as it relates to God, for as Gregor Malantschuk points out, the Archimedean point is firmly connected with the idea of transcendence, transcendence as that which is outside the world, and transcendence by the individual from within the world. (Παραπέμπειστὸν Gregor Malantschuk, Begreberne Immanens og Transcendens hos Seren Kierkegaard, in Kierkegaardiana (Søren Kierkegaard Selskabet, Rosenkilde og Bagger, København, vol. IX, 1974) P 104-132, cf. EO II p 270, 221 (SV vol. 3 p 245, 201).
(ΠαραθέτουμετὴνἄποψητοῦΚίερκεγκωρὡςπρὸςτὸ Transzendenz: “Die Transzendenz ist eine Bewegung im tieferen Sinne und nur die existentielle Bewegung ist eine solche. Die Transzendenz ist also kein Sein, keine Inhaltsbestimmung, sondern ein Ereignis, eine Handlung“.)
(«Παρ' ὅληv τὴv ἔμφασιv εἰςτὴv ἀξίαv τoῦπρoσώπoυ, ἐv τoύτoις, ἡὑπαρξιακὴφιλoσoφίαἀπέχειπoλὺἀφ' ἑvὸςμὲv ἐκτoῦἀτoμικισμoῦ (solipsismus), ἀφ' ἑτέρoυδὲἐκτoῦἐπιστημoλoγικoῦἰδεαλισμoῦ. Εἰςπoλλoὺςἐκτῶv ἐκπρoσώπωv τῆςσχoλῆςδιακρίvovταισαφεῖςἀvθρωπιστικαὶτάσεις, καθ' ὅσov ἀπoδίδεταιἰδιαιτέραβαρύτηςεἰςτὰςπρoσπαθείαςκαὶτὰκίvητρατoῦἀvθρώπoυκαὶεἰςτὴv μακρὰv τoῦὑπερβατικoῦὄvτoςαὐτoδυvαμίαv τoυ.»
“The ethical person has a genuine and non-fragmented identity, role, and place in life, defined by his commitment to others and self, and has now chosen himself whereas before, in the aesthetic stage, there was no self behind the empty and transient role. In addition, instead of acting for self-pleasure, one's actions in the role are motivated by the commitment to others. The person in the ethical stage considers the needs of others and community when making decisions. A businessman in the ethical stage operates not for the thrill of the deal and the selfish gain (as in the aesthetic stage), but for the benefit of society. At this point, every decision that the individual makes is an ethical one. The aesthete might have to decide between steak or fish for dinner, or between wearing a suit or sweats to work, but no ethical implications are involved for him. In the ethical stage, the ethics and effects of the situation on others and the world (which is determined by the role or commitment one has chosen) enter into every decision he makes.“)
[6] Kierkegaard quite often differentiates between religiosity that flirts with paganism idolatry and true religiosity. It is quite important to emphasize that for Kierkegaard religion is “not something to be divided up between a series of hermetically sealed compartments, but is a process, something lived.” (Pattison, 2002: 31).
[7] «Η πρώτη ερώτηση στο πρώτο, το πιο περιεκτικό μάθημα, με το οποίο μορφώνεται ένα παιδί, είναι, όπως είναι γνωστό, τούτο: Τί πρέπει να έχει ένα παιδί; Η απάντηση είναι: (θα σε κάνω) ντα-ντα. Με τέτοιες θεωρίες αρχίζει η ζωή και εν τούτοις αρνούμαστε το προπατορικό αμάρτημα. Και σε ποιόν χρωστάει το παιδί τα πρώτα ξυλοφορτώματα, σε ποιόν άλλον παρά στους γονείς;» Σ. Κίερκεγκωρ, «Διαψάλματα».
[8] (Howard Hong, from an interview by Ben Alex in Søren Kierkegaard: An Authentic Life (Kelowna, BC Canada: Northstone Publishing, 1997) 52, Hong, “Trying to Do the Right Thing,” 9, 18 (Pascal passage quoted from his Pensees, no. 397 (New York: Dutton, 1931) 187).)
[9] (Works of Love, 4.)
[10] Kierkegaard is a strong presence in the world of art. Film director Woody Allen gets misty-eyed about Kierkegaard’s metaphysics, even though according to himself he does not understand a word of it. Kierkegaard is often mentioned in Allen’s films – Manhatten and in Allen’s more recent films Midnight in Paris and To Rome with Love.
======================================================